Πέθανε η Ζωή Λάσκαρη.Εφυγε η γυναίκα,η ηθοποιός, που ενσάρκωνε όλη τη λάμψη του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του '60. Πέθανε στον ύπνο της στο εξοχικό της σπίτι στο Πόρτο Ράφτη.
Σύμφωνα με τις πρωτες πληροφορίες δεν ειχε κανεναν πρόβλημα υγείας και περνούσε τις διακοπές της με την οικογένειά της και τους φίλους της στο εξοχικό της.
Η Ζωή Λάσκαρη (12 Δεκεμβρίου 1944) ήταν μια από τις διασημότερες σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, που ξεκίνησε την καριέρα της κερδίζοντας τον τίτλο της «Σταρ Ελλάς», το 1959. Το πραγματικό της όνομα είναι Ζωή Κουρούκλη (όμοιο με της εξαδέλφης της Zωής Kουρούκλη, γνωστής τότε τραγουδίστριας).
Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του '60 –μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη– μια από τις εμπορικότερες σταρ του ελληνικού κινηματογράφου.
Είχε παντρευτεί τον γνωστό δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο από το 1976 και έχουν μία κόρη, τη Μαρία – Ελένη. Από προηγούμενο γάμο της με τον Πέτρο Κουτουμάνο είχε αποκτήσει άλλη μία κόρη τη Μάρθα.
''Η Στεφανία'',''Κορίτσι για φίλημα'',''Νόμος 4000'' ''μια Κυρία στα μπουζούκια'' ηταν μερικές απο τις ταινίες που την έκαναν πολύ αγαπητή στο κοινό.Στο θέατρο την πρώτη της εμφάνιση την έκανε στο εργο ΄΄Μιας πεντάρας νειάτα'' στην Κύπρο.Ακολούθησαν δεκάδες ρόλοι διαφορετικοί πάντα που έδωσαν μια άλλη διάσταση στην προσωπικότητά της.Απο τους αγαπημένους της ρόλους αυτός στα ''Ωραία Χρόνια΄΄ του Πίντερ,το 2013.Η ερμηνεία της στην ταινία «Ο κατήφορος» του Γιάννη Δαλιανίδη ήταν συγκλονιστική. Η ταινία έκανε μεγάλη επιτυχία και η Ζωή Λάσκαρη έγινε από την μια στιμή στην άλλη μια από τις εμπορικότερες σταρ του κινηματογράφου. 
Υπέγραψε αποκλειστικό συμβόλαιο με τη Φίνος Φιλμ και από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες. Ο Φίνος ήταν εκείνος που της άλλαξε το επίθετο για να μην την μπερδεύουν με την εξαδέλφη της, Ζωή Κουρούκλη, γνωστή τραγουδίστρια. Και έτσι γεννήθηκε η Ζωή Λάσκαρη.
Ήταν από τις πιο όμορφες του ελληνικού κινηματογράφου και αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών. Ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε: Μερικοί το προτιμούν κρύο, Νόμος 4000, Κορίτσια για φίλημα, Στεφανία, Μια κυρία στα μπουζούκια, Οι θαλασσιές οι χάντρες και άλλες. 
Πολλές σχέσεις της είχαν συζητηθεί –κυρίως αυτή με το Τόλη Βοσκόπουλο. Ήταν παντρεμένη από το 1976 με τον γνωστό δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο. Απέκτησαν μαζί μια κόρη την Μαρία – Ελένη, ενώ από τον πρώτο της γάμο με τον Πέτρο Κουτουμάνο τη Μάρθα.
Η δύση της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου θα στρέψει την προσοχή της στην μεγάλη της αγάπη το θέατρο. Το 1966, σε συνεργασία με τον Αντρέα Ντούζο, περιοδεύει στην Κύπρο με τα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα» των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, την «Παγίδα» του Robert Thomas και την «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Terence Rattigan.
Το 1970 κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Αθήνα με το έργο «Μαριχουάνα Στοπ» ενώ ακολουθούν οι μεγάλες θεατρικές επιτυχίες «Ξυπόλητη στο πάρκο» του Neil Simon, «Η κυρία του Μαξίμ» του Georges Feudeau και το «Miss Πέπσι» του Pierrette Bruno. Η υποδοχή που της επιφύλαξαν οι θεατρικοί κριτικοί ήταν ενθουσιώδης.
Το 1982 πρωταγωνιστεί για τελευταία φορά στον κινηματογράφo στην ταινία του Γιώργου Καρυπίδη «Αναμέτρηση», ενώ θα μείνει στην ιστορία η θρυλική γυμνή φωτογράφηση της για το περιοδικό «Playboy» το 1985 – η πρώτη ελληνίδας πρωταγωνίστριας – που προκάλεσε θυελλώδες πολιτικό ζήτημα. Πιστή λάτρης του θεάτρου και του κλασικού ρεπερτορίου συνεχίζει, αρχές δεκαετίας του 90, να παρουσιάζει μεγάλα έργα του παγκόσμιου θεάτρου σε συνεργασία με μεγάλους Έλληνες σκηνοθέτες.
Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθετεί στο «Καινούρια σελίδα» του Neil Simon και την επόμενη σεζόν στο «Τρελοί για έρωτα» του Sam Shepard. Την δεκαετία του 90’ ξεχωρίζουν το «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ» του Edward Albee το 1992 στο Βασιλικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, το «Ορφέα στον Άδη» το 1993 στο Βασιλικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, το «Τρείς ψηλές γυναίκες» του Edward Albee το 1995 σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά και το «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Ευγένιου Ο’ Νηλ το1997 σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη.
Η συνεργασία της με τον Μιχάλη Κακογιάννη στις «Τρωάδες» το 1997 έτυχε θερμής υποδοχής από τον τύπο. Ιδιαίτερη αναφορά στην παράσταση έκαναν οι «New York Times», η «New York Post» και η «Herald Tribune» μιλώντας για μια «…συγκλονιστική διαμαρτυρία εναντίον της σκληρότητας του πολέμου στα χρονικά της δραματικής λογοτεχνίας» και για μια «…βαθύτατα συγκινητική αναβίωση του Ευριπίδη».
Η θεατρική συνεργασία της με τον Ανδρέα Βουτσινά και τον Σταύρο Τσακίρη συνεχίζεται και στις αρχές του 2000 με τα έργα «Συνάντηση», συμπρωταγωνιστεί με τον Απόστολο Γκλέτσο και «Σκηνές Γάμου». Αποτίνοντας ωστόσο έναν ιδιαίτερο φόρο τιμής στον αγαπημένο της Edward Albee θα ανεβάσει για δύο συνεχόμενες σεζόν την «Ευαίσθητη Ισορροπία» σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου. Είναι η τέταρτη φορά στην θεατρική της καριέρα που ανεβάζει έργο του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα. Ο τύπος εξαίροντας την μακροχρόνια θεατρική εμπειρία της στην σύγχρονη αμερικάνικη δραματουργία κάνει ιδιαίτερη μνεία στην ρηξικέλευθη ερμηνεία της.
