Αυτός είναι ο λόγος που δεν πετυχαίνεις τους στόχους σου!

Μια καθηγήτρια Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Harvard, η Amy Cuddy, αποκαλύπτει τον κυριότερο λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι δεν πετυχαίνουν τους στόχους τους.

Όπως επισημαίνει η Cuddy, ένας μέσος άνθρωπος είναι πιο πιθανό να πετύχει τους στόχους του, και κατ' επέκταση να αντλήσει χαρά από αυτό, εάν οι στόχοι του είναι μικροί και εφικτοί -τουλάχιστον στην αρχή.

Το πιο συχνό λάθος που κάνουν οι άνθρωποι όταν θέτουν στόχους για τον εαυτό τους είναι ότι επικεντρώνονται στον προορισμό και όχι στο ταξίδι, ή αλλιώς στο αποτέλεσμα και όχι στη διαδικασία.

Η Cuddy είναι ειδικός σε θέματα ανθρώπινης συμπεριφοράς και συγγραφέας του βιβλίου "Presence: Bringing Your Boldest Self to Your Biggest Challenges". Έχει μελετήσει σε βάθος τα κίνητρα που μας οδηγούν είτε στο να νιώθουμε περηφάνια με τα κατορθώματά μας, είτε αντιθέτως, τύψεις και απογοήτευση με τις αποτυχίες μας, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για να πετύχεις απαιτείται ρεαλισμός και... πρόγραμμα!

"Όσο πιο μακριά βρίσκονται οι στόχοι σου από σένα, είτε πρόκειται για την απώλεια 20 κιλών είτε για την δουλειά των ονείρων σου, είναι βασική προϋπόθεση η ύπαρξη χιλιάδων μικρών ενδιάμεσων βημάτων. Και δεν πρέπει να ξεχνάς ότι σε κάθε ένα από αυτά τα βήματα ελλοχεύει ο κίνδυνος της αποτυχίας."

Με άλλα λόγια, κάνε μικρά καθημερινά βήματα για να φτάσεις σε ένα μεγάλο στόχο. Έτσι, όταν θα πετυχαίνεις ένα στόχο, θα έχεις μεγαλύτερο κίνητρο να προσπαθήσεις να κατακτήσεις ένα καινούριο. Η πιο έξυπνη  και αποτελεσματική προσέγγιση είναι να εξοικειωθείς και κυρίως να απολαύσεις τη διαδικασία.

Εκ πρώτης όψεως, αυτό μπορεί να μοιάζει αντιπαραγωγικό, σαν να αποπροσανατολίζεσαι από το "έπαθλο", αλλά η Cuddy τονίζει τη σημασία της μακροπρόθεσμης προοπτικής μέσω ενός βραχυπρόθεσμου πλάνου. Δεν πρόκειται να χάσεις ας πούμε όλο το βάρος που επιθυμείς μέσα σε ένα βράδυ, οπότε η καλύτερη επιλογή για να μην τα παρατήσεις στη μέση της διαδρομής είναι να εστιάσεις στο πώς θα αδράξεις την κάθε μέρα.

Έτσι μόνο θα πετύχεις τους στόχους σου και αυτά που κάποτε φαίνονταν βουνό θα διαπιστώσεις ότι, τελικά, ήταν piece of cake!

Η σαρωτική εφηβεία της μέσης ηλικίας ή αλλιώς τα χαμένα όνειρα που «επιστρέφουν και ζητούν εκδίκηση»

Επειδή ο άνθρωπος ρέπει στην αμεριμνησία και τη νωθρότητα, συνεχώς αναβάλλει τις σοβαρές αποφάσεις του, τις βαθιές τίμιες εκτιμήσεις του, την αυτοκριτική και τους απολογισμούς του, για τότε που δε γίνεται πια να τις απωθήσει. Γιατί έρχεται ένας καιρός, ευτυχώς, που οι εκτιμήσεις τούτες, οι απολογισμοί, οι αυτοκριτι­κές, δεν αναβάλλονται: Δεν πάει άλλο!

Μια τέτοια κρίσιμη χρονική καμπή είναι και για τη ζωή μιας γυναίκας η μέση ηλικία. Η καμπή τού «δεν πάει άλλο», του «τώρα ή ποτέ». Για να ακολουθήσει η επι­κίνδυνη όσο και εσφαλμένη εγκατάλειψη στο «ποτέ...»

Όλα συνηγορούν σ' αυτά τα επώδυνα αισθήματα. Τα παιδιά ενηλικιώνονται και αυτονομούνται. Φεύγουν από το σπίτι για σπουδές, για τους δικούς τους έρωτες, για τις δικές τους παρέες, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συμβουλές της, τη φροντίδα της, τα παράπονα της, τις απειλές της. Φεύγουν με τρόπο ήπιο ή με τρόπο εμπόλε­μο και εκρηκτικό, ανάλογα- όμως φεύγουν.

Οι γονείς της, νεκροί ή γερασμένοι, δεν έχουν πια την ισχύ να επη­ρεάζουν μυαλό και αισθήματα όπως παλιά. Ο σύζυγος, συχνά, δεν είναι ο άντρας που ερωτεύτηκε. Δοσμένος τώρα στα δικά του μονοπάτια, μπερδεμένος στον δικό του ψυχολογικό χάρτη, έχει γίνει με τον καιρό ένας αδελ­φός, ένας συγκάτοικος, ένα παθητικό κουτί παραπό­νων, ένας αποφασισμένος αντίπαλος, ένας ξένος. Την εγκατέλειψε ίσως από χρόνια, είτε συναισθηματικά εί­τε και συνολικά, και τον εγκατέλειψε κι αυτή. Οι φίλοι, είτε χαμένοι σε άλλες επιλογές είτε πληκτικά δεδομένοι, δεν μπορούν να βοηθήσουν. Ζουν τα δικά τους βάσανα.

Και τότε μια γυναίκα νιώθει μόνη. Έχει μάλλον το χρόνο να το παραδεχτεί πως είναι μόνη, πως ήταν μόνη από πολύ παλιά.

Εγώ θα έλεγα πως είναι ελεύθερη, όμως εκείνη νιώθει πως είναι μόνη. Και αποτυχημένη. Και άδεια. Και κουρα­σμένη. Διότι η ελευθερία που τώρα επιτέλους — θέλει δε θέλει— της προσφέρεται, την απαλλάσσει μεν από δεκαετιών ασφυκτικά και παραμορφωτικά για την ψυ­χή καθήκοντα, αλλά τη βρίσκει απροετοίμαστη, απαίδευ­τη στο να μπορεί να αναγνωρίζει τα πραγματικά της συ­ναισθήματα. Πολύ ανίκανη να τα διαχειρίζεται. Δεν έχει μάθει άλλωστε να ασχολείται με τον εαυτό της, δεν είχε χρόνο ποτέ. Της τον λεηλάτησαν οι άλλοι κι εκείνη αυτονόητα τον παρέδωσε.

Κοιτάει τώρα πίσω και βλέ­πει εκκρεμότητες. Ακρωτηριασμένες επιθυμίες. Ατρο­φικές απόπειρες. Προδοσίες. Σπανίως είναι ένας άλλος ο προδότης μας. Ο ίδιος ο εαυτός μας είναι που πρόδω­σε τον αληθινό εαυτό μας. Και τώρα, στη μέση ηλικία, αναγκάζεται να το υποπτευτεί αυτό. Να πονέσει. Να συντριβεί και να αποφασίσει τελειωτικά: Θα επανορ­θώσω ή θα αφεθώ στη φθορά;

Θα αντλήσω από εμπειρίες, γνώση, αναγεννημένες λαχτάρες, νέα ελευθερία ή θα ακολουθήσει η καρδιά και το πνεύμα μου — τούτα τα εν δυ­νάμει αιώνια κομμάτια του είναι μου — το μαρασμό που βλέπω πάνω στο σώμα μου και μέσα στον καθρέφτη; Θα παραδοθώ στην ηδονή της τεμπελιάς, της αδράνειας και της γκρίνιας ή θα πετάξω σε ταξίδια ζωής, συναρπαστι­κά; Θα κλείσω το ημερολόγιο μου ή θα ξεφυλλίσω το τε­ράστιο βιβλίο της ζωής σε παρακάτω κεφάλαια; Θα νι­κήσει η τωρινή ευκολία της παραίτησης ή η δύσκολη προοπτική της δράσης; Το εύκολο που με τον καιρό θα γίνεται όλο και πιο επαχθές ή το δύσκολο που με τον καιρό γοητεύει και λυτρώνει; […..]

Τα χαρτάκια με τις επιθυμίες

Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ γράφει πως Ευτυχία είναι η εκπλή­ρωση κάποιας παιδικής επιθυμίας. Γι' αυτό ο πλούτος δίνει τόσο ελάχιστη ευτυχία. Το χρήμα δεν είναι επιθυ­μία της παιδικής ηλικίας.Σε μια ομάδα ατόμων πάνω από σαράντα χρόνων έδωσα αυτήν ακριβώς την ερώτηση και ζήτησα να θυ­μηθούν τον παλιό, παιδικό, νεανικό κόσμο τους και να μου απαντήσουν γραπτά και ανυπόγραφα. Κανένα πρέ­πει, καμιά εικόνα τους να μην επηρεάσει δηλαδή ένα τόσο σημαντικό και ευαίσθητο ταξίδι στην ενδοσκόπη­ση.

Ελάχιστοι απάντησαν πως είχαν πραγματώσει το παι­δικό όνειρο τους. Κι όμως! Ήταν τόσο απλά και εφικτά τα περισσότερα από εκείνα τα παιδικά όνειρα που μου έγραψαν στα χαρτάκια: Ήθελα να γίνω δάσκαλος. Για­τρός. Νοσοκόμα. Πιλότος. Ιεραπόστολος. Μαμά. Τα κρά­τησα και τα έβαλα στο συρτάρι μου, σ' ένα φάκελο που γράφει απ' έξω: Τα χαρτάκια με τις επιθυμίες. Τα κοιτώ με θλίψη, με νοσταλγία, και ξαναθυμάμαι την κουβέντα του Τσέχωφ: «Θεέ μου, πόσο κοντά απ' την ευτυχία περ­νάει ο άνθρωπος...»

Ακόμα, ο ίδιος ο Φρόιντ είπε: «Πάει καιρός που ανακάλυψα ότι χρειάζεται απλώς λίγο θάρ­ρος για να εκπληρωθούν επιθυμίες, θεωρούμενες μέχρι τότε ανέφικτες».
Λίγο θάρρος! Το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε: Καλοσύνη χωρίς δύναμη δεν είναι καλοσύνη. Όποιος φοβάται ζει μισή ζωή.

Ο λόγος όμως που έβαλα την ομάδα να μου γράψει τις παλιές επιθυμίες της δεν ήταν για να τους στενοχω­ρήσω. Να συγκρίνουν αυτό που τώρα έχουν μ' εκείνο που τότε ήθελαν, και να απογοητευτούν. Ο λόγος μου ήταν πιο υγιής και ζωηρός από την αυτοκριτική, την αυτομομφή και τη στάσιμη πίκρα. Ήθελα να σκεφτούν μό­νοι τους πως ίσως υπάρχει καιρός. Ειδικά τώρα, σ' αυτή την ηλικία που, επιμένω, είναι επίσης μια ηλικία απε­λευθέρωσης —γι' αυτό άλλωστε οι άνθρωποι τρομάζουν τόσο απ' αυτήν —, μπορούν να επανορθώσουν κάτι απέ­ναντι στον παραπονεμένο, θυμωμένο, αυθεντικό τους εαυτό που κακοποίησαν. Να προσπαθήσουν τώρα να κάνουν κάτι από εκείνο που τότε επιθυμούσαν. Κι αν όχι ακριβώς εκείνο, κάτι παραπλήσιο, συγγενικό, που θα ξεδιψάσει την περιφρονημένη λαχτάρα και θα δώσει χαρά και δύναμη. Χαρά που είναι η γεύση του Παρα­δείσου.

[……] Αν σε ηλικία ώριμη και δύσκολη, μια γυναίκα —αλλά και άντρας, γιατί, ως γνωστόν, η κλιμακτήριος αφορά και στα δύο φύλα, μόνο που οι άντρες κρύβουν πιο συ­στηματικά και πιο νοσογόνα τα αισθήματα τους και δεν τα μαθαίνουμε - συνεχίζει να υποφέρει επί χρόνια με τα κλασικά συμπτώματα της δυσθυμίας, της κατάθλι­ψης, της παραίτησης, των ψυχοσωματικών, της υστερίας, κι όλα όσα χαρακτηρίζουν την κλιμακτήριο, είναι επει­δή, ξανά, κάτι αρνείται να κάνει για τον εαυτό της σω­στά. Θάβει ξανά τη νέα, μεγάλη της ευκαιρία. Είναι που δεν αξιοποιεί τη νέα πρόταση για ζωή αληθινή, ζωή δι­κή της, του πεπρωμένου της, και αυτοπροδίδεται πάλι. Ο εαυτός της, έστω και αργότερα, έστω και μέσα σε γκρί­ζο σκηνικό, την καλεί σπαραχτικά να συμφιλιωθούν, να συνομιλήσουν, να ενωθούν, να υπερβούν τον χρόνιο δι­χασμό που τους τυράννησε.

Είναι υπεύθυνη για το πώς θα ανταποκριθεί στην κλή­ση, πολύ περισσότερο υπεύθυνη από τότε, κατά τη φουρ­τουνιασμένη της, ερωτευμένη, άπειρη, καταπιεσμένη από γονείς, νιότη. Και το ξέρει. Γι' αυτό θυμώνει, πικραίνε­ται, απελπίζεται και το ρίχνει στις διάφορες επιφανεια­κές φυγές: στα χαρτιά, στο φαγητό, στα ψώνια, στο άψυ­χο σεξ, στις γελοίες προσωρινές ερωτοδουλειές, στις πλαστικές εγχειρίσεις, στο κουτσομπολιό. Όμως το να φεύγεις απ' τον εαυτό σου είναι προσπάθεια μάταιη. Όσο του φεύγεις τόσο εκείνος σε αλυσοδένει και σε τραβάει με βία πίσω. Όλο και πιο θυμωμένος.

Και πάλι εσύ αποφασίζεις. Σε όλα και για όλα αποφασίζεις εσύ. Ακόμα και για το θάνατο σου εσύ αποφα­σίζεις, υποστηρίζουν κάποιες αρχαίες διδασκαλίες. Και ο θάνατος είναι πολλών ειδών. Για να θυμηθούμε εκεί­νο το εύστοχο: «Πέθανε στα είκοσι του και τον έθαψαν στα ογδόντα πέντε του».

Τι γίνεται όταν τα ζώδια τα παίρνουν στο κρανίο;

 

Κριός Ο Κριός ανήκει στα ζώδια τα φωτιάς όποτε τα νευρά αποτελούν συχνό φαινόμενο για εκείνον αλλά και για τους γύρω του. Έχει τον εκνευρισμό στο αίμα του. Επειδή ο πλανήτης Άρης είναι ο κυβερνήτης του, τον καθιστά ανυπόμονο και επιθετικό. Οι Κριοί είναι πολύ εύθικτα ζώδια και γίνονται επιθετικά στις προκλήσεις. Οπότε το ιδανικότερο επάγγελμα των Κριών είναι ο στρατός.

Ταύρος Ο Ταύρος ανήκει στα ζώδια της γης. Είναι εξωτερικά υπομονετικός, αλλά όταν κάποιος τον κάνει να ξεπεράσει τα όρια της υπομονής του τότε γίνετε ο χαμός. Ο Ταύρος πάνω στα νευρά του διαλύει, καταστρέφει ότι με τόσο κόπο έχει κτίσει, όταν όμως ηρεμεί το μετανιώνει και προσπαθεί να ξαναδημιουργήσει από την αρχή. Μια φιλική συμβουλή είναι να μην εκνευρίσετε ένα Ταύρο.

Δίδυμοι Οι Δίδυμοι αποτελούν ζώδιο του αέρα. Είναι πάντα υπερκινητικοί και διακατέχονται από έναν εκνευρισμό. Χρησιμοποιώντας πάντα το φραστικό και επικοινωνιακό τους χάρισμα, σε βάζουν πάλι στην τρύπα σου, όταν τα νευρά τους είναι τσατάλια. Ξεσπούν όταν έχουν νευρά, τις περισσότερες φορές, ακούγοντας δυνατά μουσική.

Καρκίνος Ο Καρκίνος ανήκει στα ζώδια του νερού. Δεν βγάζει τα νευρά του στους υπόλοιπους, τα κρατάει συνήθως μέσα του, καθώς είναι εσωστρεφής και το ξεπερνά μονός του. Στενοχωριέται, κλαίει, πονάει και σκέφτεται τι έγινε και γιατί νευρίασε. Ποτέ όμως δεν θα ξεσπάσει. Αυτό δυστυχώς του προκαλεί διάφορα ψυχοσωματικά προβλήματα...

Λέων Το Λιοντάρι μας ανήκει στα ζώδια της φωτιάς. Όταν νευριάζει εξωτερικεύει τα συναισθήματα του και εκρήγνυται Ο Λέων είναι πολύ ευέξαπτος και ζει με πάθος. Έχουν δημιουργικά νευρά αφού οι ίδιοι είναι απαισιόδοξοι και μεγαλόψυχοι άνθρωποι, μετά όμως από λίγη ώρα ηρεμούν, τους περνάνε τα νευρά και δίνουν συγχωροχάρτι σε όσους τους πλήγωσαν.

Παρθένος Ο Παρθένος αποτελεί ζώδιο της γης και θεωρείτε από τα πιο ήρεμα και γαλήνια ζώδια. Σπάνια θα βγει εκτός ελέγχου και δεν θα μιλήσει ποτέ άσχημα, ούτε θα βρίσει πάνω στα νευρά του. Ακούγοντας μουσική ή διαβάζοντας ένα βιβλίο εκτονώνει τα νευρά του. Επίσης, θα ζητήσει συγγνώμη αν θεωρήσει ότι το έχει παρακάνει.

Ζυγός Ο Ζυγός ανήκει στην οικογένεια των ζωδίων του αέρα. Δεν εκδηλώνει συνήθως τα νευρά του. Φεύγει όταν νευριάζει, αποχωρεί. Δεν φτάνει εύκολα στα άκρα, εκτός αν πρόκειται για σοβαρή σχέση. Προσπαθεί δηλαδή να κάνει τον άλλο να αποχωρήσει πρώτος.

Σκόρπιος Ο Σκόρπιος αποτελεί ζώδιο του νερού και δικαία χαρακτηρίζεται ως ο αρχηγός των νεύρων. Όταν νευριάζει ο Σκόρπιος γίνεται εύκολα αντιληπτό από όλους. Ξεσπάσει με βία, βρίζει και πολλές φορές χτυπάει αυτόν που του προκαλεί τα νευρά. Όταν μάλιστα είναι υπερβολικά νευριασμένος ξεσπάσει ακόμα και στο ίδιο του τον εαυτό, εκδηλώνοντας έτσι μια τάση μαζοχισμού. Δεν ξέχνα εύκολα γεγονότα και είναι πολύ εκδικητικός.

Τοξότης Ο Τοξότης ανήκει στα ζώδια της φωτιάς. Ο Τοξότης συνήθως σπάει τα νευρά του άλλου πρώτα και μετά τα δικά του. Όταν νευριάζει είναι απρόβλεπτος. Μπορεί να νευριάζει ξαφνικά χωρίς κανέναν λόγο και να τα διαλύσει όλα στο πέρασμα του αλλά ενδέχεται να μην αντιδράσει και καθόλου. Όταν θυμώνει μπορεί να βρίσει, να κάνει φασαρία και να χτυπάει ανελέητα τα αντικείμενα που βρίσκονται τριγύρω του.

Αιγόκερως Ο Αιγόκερως είναι ένα γήινο ζώδιο. Έχει την δική του άποψη για το κόσμο και το είδος του και σπάνια την αλλάζει. Είναι υπεύθυνος και πειθαρχημένος. Για αυτό το λόγο εκνευρίζεται με τους γύρω του. Όταν ξεσπάει, που αυτό ομολογούμενος γίνεται σπάνια, είναι τόσο μεγάλη η ένταση, που μετά δυσκολεύεται να ηρεμήσει. Οπότε καλό θα ήταν να μην έρθετε σε ρήξη μαζί του.

Υδροχόος Ο Υδροχόος είναι ένα ζώδιο του αέρα. Θυμώνει πολύ εύκολα, είναι πολύ ευέξαπτος, αλλά του περνάει πολύ σύντομα. Όταν νιώθει ότι τον αμφισβητούν και νιώθει καταπιεσμένος, τότε είναι που κοκκινίζει από το θυμό του. Μιλώντας του για άλλα θέματα, μπορείτε να του αποσπάσετε την προσοχή και να τον κάνετε να ξεχάσει τα νευρά που είχε και τον λόγο για τον όποιο νευρίασε.

Ιχθείς Οι Ιχθείς ανήκουν στο ζωδιακό κύκλο του νερού. Βασικό χαρακτηριστικό τους αποτελεί η εσωστρέφεια τους. Θυμώνουν συχνά, είναι όμως πολύ συναισθηματικά ζώδια. Κάνουν κακό στο ίδιο τους τον εαυτό αφού δεν εκδηλώνουν το θυμό και τα νευρά τους. Έτσι τους δημιουργείται μια αίσθηση καταπίεσης και μια θλίψη, λύπη. Για να ξεχάσουν τα πάντα απλά ζητήστε τους συγνώμη.

Πώς να εμποδίσετε την μπλοκαρισμένη δημιουργική ενέργεια να σας καταστρέψει

Όλα τα όντα διαθέτουν δημιουργική ενέργεια. Όταν λέμε «δημιουργική ενέργεια» δεν αναφερόμαστε αναγκαστικά στη δυνατότητα να ζωγραφίσει κάποιος ένα πορτρέτο ή να παίξει κάποιο μουσικό όργανο.

Δημιουργική ενέργεια είναι η ικανότητά μας να βρίσκουμε νόημα και ομορφιά στο καλό και το κακό μέσα στη ζωή μας. Είναι η συνολική δημιουργική μας δύναμη η οποία μας καθιστά ικανούς να σκεφτόμαστε, να εμπνεόμαστε, να επικοινωνήσουμε και φυσικά και να δημιουργήσουμε.. Όταν η ενέργεια αυτή μπλοκάρεται, είτε λόγω του φόβου είτε λόγω μιας οδυνηρής εμπειρίας είτε ακόμα και της πλύσης εγκεφάλου που δεχόμαστε νυχθημερόν από την εγχώρια και παγκόσμια ειδησεογραφία, τότε συσσωρεύεται μέσα μας και εάν δεν βρει σύντομα τρόπο έκφρασης μπορεί να μετατραπεί σε μια αυτοκαταστροφική δύναμη.

Όταν αισθανόμαστε αποκομμένοι από τη δημιουργική ενέργεια στη ζωή μας, εμφανίζεται η σκοτεινή της πλευρά – και αυτό μπορεί να καταστρέψει την ικανότητά μας να ζούμε το παρόν. Η σκοτεινή πλευρά της δημιουργικότητας οδηγεί τους ανθρώπους στο κουτσομπολιό, στα ψέματα, στην αδράνεια, στην παραίτηση, στη χαμηλή αυτοεκτίμηση, σε συνεχείς αποτυχημένες σχέσεις και αίσθημα ματαιότητας. Μήπως κάποια από αυτά σας αντιπροσωπεύουν;

Τα καλά νέα είναι τα εξής: δεν έχει σημασία σε ποιο σημείο βρίσκεστε στο ταξίδι της ζωής σας, μπορείτε να αξιοποιήσετε τη δημιουργική σας ενέργεια. Σας παραθέτουμε κάποια εύκολα βήματα για να ακολουθήσετε τη ροή κάθε πτυχής του όμορφου δημιουργικού σας εαυτού.

1. Κρατήστε όλες τις αισθήσεις σας σε εγρήγορση

Αφιερώστε λίγα λεπτά και παρατηρήστε τα πράγματα γύρω σας. Παρατηρήστε το χρώμα των τοίχων, τις εικόνες με τις οποίες περιβάλλεται ο εαυτός σας, τον ήχο του πληκτρολογίου την ώρα που εργάζεστε. Χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις σας θα δώσετε προσοχή στη ζωή σας και θα συνειδητοποιήσετε ότι η δημιουργικότητα αποτελεί μια απέραντη πηγή.

2. Κινηθείτε

Δεν έχει σημασία τι θα κάνετε, η κίνηση του σώματός σας διώχνει οτιδήποτε σας κρατά κολλημένο. Το περπάτημα, η γιόγκα, η κίνηση ενώ μαγειρεύετε…όλα αυτά είναι τρόποι που επιτρέπουν τη δημιουργική ενέργεια να ρέει.

3. Φτιάξτε ένα πρόγραμμα

Ένα πρόγραμμα θα μπορούσε να αποτελείται από κάτι απλό όσο η καταγραφή της ημέρας σας σε ένα ημερολόγιο. Ή μπορείτε να δημιουργήσετε μια σειρά από προγράμματα – όπως ο διαλογισμός, το ημερολόγιο και η προσευχή – τα οποία θα σας κρατούν συγκεντρωμένους καθημερινά. Το καλό με αυτά είναι ότι μπορείτε να τα υιοθετήσετε για να βρείτε έναν σκοπό στην καθημερινή σας ζωή.

4. Μάθετε να συγχωρείτε

Όταν είστε μνησίκακοι ή έχετε αρνητικά συναισθήματα απέναντι σε κάποιον, τραυματίζετε τον εσωτερικό σας κόσμο. Αν επανεξετάζετε τα δυσάρεστα πράγματα που σας έχουν συμβεί, να ξέρετε ότι δεν είστε οι μόνοι. Είστε όμως δυνατοί και μπορείτε να θεραπεύσετε τον εαυτό σας συγχωρώντας το παρελθόν. Να θυμάστε ότι η συγχώρεση δεν αλλάζει το παρελθόν αλλά αλλάζει το μέλλον.

5. Τραφείτε σωστά

Αν τρώτε καθαρές, υγιεινές πρωτεΐνες, λαχανικά και δημητριακά θα είναι ευκολότερο για το σώμα σας να τα αφομοιώσει σε σύγκριση με τα επεξεργασμένα τρόφιμα. Η σωστή διατροφή επιτρέπει στον εγκέφαλό σας να είναι προετοιμασμένος για κάθε δημιουργική εργασία. Δοκιμάστε να φάτε τροφές ελάχιστα επεξεργασμένες, κατά προτίμηση που έχετε παρασκευάσει οι ίδιοι, και να υιοθετήσετε τις έμφυτες διατροφικές συνήθειες.

6. Δείξτε ευγνωμοσύνη

Έχετε υπόψη εκείνο το συναίσθημα της σύνδεσης που νιώθετε όταν πχ γράφετε μια ευχαριστήρια κάρτα σε κάποιον που αγαπάτε; Αυτό το συναίσθημα είναι γεμάτο ουσία, αγάπη και σκοπό γιατί ασχολείστε με τις θετικές πτυχές της ζωής σας. Εκφράζοντας ευγνωμοσύνη στη ζωή σας θα συνδεθείτε με κάτι πολύ σημαντικό που αφορά τη δημιουργικότητα: τον εαυτό σας.

7. Βρείτε κάτι που να σας εμπνέει

Υπάρχει μια δύναμη που προκαλεί έμπνευση και η οποία εμφανίζεται μόνο όταν την αναζητάτε. Βρείτε τα βιβλία, τους χώρους και τους ανθρώπους που σας εμπνέουν να ανοίγετε τους ορίζοντές σας και να ενισχύουν τη δημιουργική σας ενέργεια τώρα και πάντοτε. 

Πώς θα διώξουμε τις αρνητικές σκέψεις από τη ζωή μας;

Όλοι μας περνάμε περιόδους που βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο και όχι μισογεμάτο...Δείτε, τι πρέπει να κάνετε για να διώξετε τις αρνητικές σκέψεις από τη ζωή σας.

1. Συνειδητοποίηση: Όλες οι αρνητικές σκέψεις, όπως θλίψη, απελπισία, ενοχές, θυμός, κλπ, μπορούν να αποτελέσουν κινητήρια δύναμη για την ανάληψη δράσης. Δείτε πότε η διάθεσή σας αλλάζει προς το χειρότερο και σημειώστε τι σκεφτόσασταν εκείνη τη στιγμή. Σε λίγες ημέρες, θα είστε σε θέση να επισημάνετε τη σκέψη που σας έκανε να νιώσετε αυτά τα συναισθήματα κι έτσι θα μπορέσετε να ελέγξετε τη σκέψη σας πριν γίνει συναίσθημα και ριζώσει στο μυαλό σας. Θα συνειδητοποιήσετε ότι τις περισσότερες φορές, είναι οι ίδιες αρνητικές σκέψεις που σας έρχονται στο μυαλό.

2. Χρόνος για τον εαυτό μας: Οι περισσότεροι από εμάς, είμαστε τόσο απασχολημένοι με το να φροντίζουμε τους άλλους ή να ασχολούμαστε με διάφορα πράγματα, που ξεχνάμε να διαθέσουμε λίγο χρόνο για τον εαυτό μας. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της βόλτας μας, συχνά σκεφτόμαστε τι να μαγειρέψουμε ή πώς να κάνουμε μια δουλειά στο γραφείο. Διαθέστε λίγη ώρα για τον εαυτό σας κάθε μέρα, όταν κάνετε κάτι που σας αρέσει, χωρίς να το διακόπτετε με άλλες σκέψεις. Με αυτό τον τρόπο, η αποδοτικότητά σας θα βελτιωθεί και σε άλλα πράγματα. Η ευτυχία που θα αντανακλά στο πρόσωπό σας, θα κάνει και τους αγαπημένους σας χαρούμενους.

3. Διαχειριστείτε το χρόνο σας: Υπάρχει μόνο ένα πράγμα σε αυτή τη ζωή, που όλα τα ανθρώπινα όντα έχουν σε ίσο μερίδιο: ο χρόνος. Μάθετε να διαχειρίζεστε τις 24 ώρες της ημέρας, αποτελεσματικά. Εάν δεν μπορείτε να ολοκληρώσετε τις αποστολές σας στην ώρα τους, αυτό θα επιδεινώσει τις αρνητικές σας σκέψεις και θα επηρεάσει το επίπεδο της αυτοπεποίθησής σας. Ορίστε συγκεκριμένο χρόνο για κάθε εργασία και τηρήστε τον και βγάλτε από τη ζωή σας ό,τι σας «τρώει» το χρόνο άσκοπα.

4. Να έχετε χαρούμενες παρέες: Ένα χαλασμένο αυγό είναι αρκετό για να καταστρέψει ένα ολόκληρο καλάθι με αυγά! Ακόμα κι αν είστε το πιο θετικά σκεπτόμενο άτομο, η παρέα με ένα… αρνητικό άτομο, μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης σας προς το χειρότερο. Επιλέξτε τους φίλους σας προσεκτικά. Και αφιερώστε όλο και περισσότερο χρόνο σε άτομα που σκέφτονται θετικά και αισιόδοξα.

5. Δραστηριότητες αναψυχής: Ασχολίες που σας ευχαριστούν, όπως το να ακούτε μουσική, να διαβάζετε ένα βιβλίο, να βλέπετε μια ταινία στην τηλεόραση, ή να κάνετε το χόμπι σας, είναι μερικοί από τους τρόπους που μπορούν να εκτρέψουν το μυαλό σας από τον αρνητικό, προς τον θετικό τρόπο σκέψης. 

6. «Ακονίστε» τις αισθήσεις σας: Σήμερα, εξαιτίας των ταχύτατων ρυθμών ζωής, οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει ανοσία στις αισθήσεις τους. Σταματήστε, χαλαρώστε και απολαύστε οτιδήποτε ωραίο, δίνοντας προσοχή στις αισθήσεις σας σε κάθε δραστηριότητα. Μυρίστε και απολαύστε τη γεύση των τροφών όταν τρώτε. Όταν κάνετε μπάνιο, νιώστε το νερό που ρέει μέσα από το σώμα σας. Νιώστε τις διαφορετικές υφές στα υφάσματα. Κοιτάξτε τον ουρανό και αισθανθείτε τον αέρα στο πρόσωπό σας, ενώ κάνετε ποδήλατο. Όλα αυτά θα σας κάνουν πιο ζωντανούς και θετικούς.

7. Αποφύγετε τη γενίκευση και την υπερβολή: Πολλές φορές, σκεφτόμαστε και ξανασκεφτόμαστε μερικές αρνητικές καταστάσεις, ώστε να τις «χαράζουμε» στο μυαλό μας και να μας κρατούν λυπημένους. Το να ξεχνάμε και να συγχωρούμε, είναι πολύ σημαντικό στη ζωή. Διαφορετικά θα υπερβάλλουμε στις σκέψεις μας και θα γενικεύουμε καταστάσεις, γεμίζοντας αγωνία.

Για παράδειγμα, η γενικευμένη δήλωση, «δεν με ακούς ποτέ», μπορεί να διατυπωθεί ως «υπήρξαν φορές κατά το παρελθόν που με πρόσεχες και ένιωθα ότι με άκουγες. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, αισθάνομαι πως δεν ενδιαφέρεσαι για ό, τι έχω να πω». Η δεύτερη διατύπωση είναι πιο ειλικρινής και λιγότερο υπερβολική. Οπότε μπορεί να οδηγήσει σε ένα πιο θετικό αποτέλεσμα.

8. Το πείσμα δεν κερδίζει ποτέ: Πολλοί λένε «ή θα έχεις δίκιο ή θα είσαι χαρούμενος». Για να είμαστε χαρούμενοι, θα πρέπει να υποχωρούμε. Το πείσμα μας κάνει να χάνουμε χρόνο. Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να λέει τη δική του γνώμη, η οποία μπορεί να είναι διαφορετική από τη δική σας. Ακόμα και αν το επιχείρημά σας είναι σωστό, δεν πρόκειται να σας κάνει ευτυχισμένους, όταν έχει δημιουργηθεί μια δυσάρεστη κατάσταση. Έτσι, κάποιες φορές θα πρέπει να υποχωρείτε και να δίνετε τόπο στην οργή για να μην αφήνετε τα προβλήματα να δημιουργούνται.

9. Αποφύγετε να βγάζετε συμπεράσματα: Μερικές φορές, πριν οι συνομιλητές σας ολοκληρώσουν ό,τι λένε, βγάζετε συμπεράσματα, τα οποία μπορεί να οδηγούν σε δυσάρεστα επιχειρήματα και να σας γεμίζουν αρνητικές σκέψεις. Αποφύγετε να κάνετε υποθέσεις. Μην παίρνετε κάθε τι προσωπικά, πριν μάθετε τι πραγματικά συμβαίνει. Η υπομονή είναι αρετή.

Η ζωή είναι γεμάτη επιλογές. Μπορείτε να επιλέξετε να σκέφτεστε θετικά ή αρνητικά, όποια κι αν είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζετε. Το μυαλό μας έχει ένα «μυστικό», αόρατο «φυλαχτό». Από τη μια πλευρά έχει την αρνητική στάση απέναντι στη ζωή και από την άλλη τη θετική. Η αρνητική πλευρά θα σας στερήσει από όλα αυτά που κάνουν τη ζωή να αξίζει.

Εσείς ξέρετε ποιες είναι οι αξίες σας;

Πώς γίνεται μερικές φορές να φαίνονται όλα εντάξει στη ζωή, αλλά να νιώθουμε αδικαιολόγητη δυσαρέσκεια και ένταση σαν κάτι να μας «τρώει»;
 Ολα τα υποπτευόμαστε εκτός ίσως από το πιο καλά κρυμμένο δακτυλικό μας αποτύπωμα: τις αξίες μας.

Μήπως παραβλέπουμε ή καταπατάμε κάποιες από αυτές; 
Μπορεί να υπάρξει ευδαιμονία χωρίς να ικανοποιείται το σύστημα αξιών μας;
Σπάνια τίθεται το ερώτημα στην καθημερινότητα. Αλλωστε πώς ξέρουμε αν ζούμε ενάντια στις αξίες μας, αν δεν γνωρίζουμε ποιες είναι;
Οι αξίες μας είναι παρούσες πίσω απ' ό,τι κι αν κάνουμε, αλλά είναι και τόσο αυτονόητες που καταλήγουν αόρατες.
 Πώς να τιμήσουμε κάτι που δεν βλέπουμε και άρα δεν αναγνωρίζουμε; Το μπέρδεμα γίνεται μεγαλύτερο όταν νομίζουμε ότι πρέπει να παραθέσουμε έναν κατάλογο υψηλών αξιών ή ηθικές αρχές που μάθαμε στο σχολείο.
Οι αξίες δεν είναι καλές ή κακές. Για να βρούμε τις δέκα πιο σημαντικές αξίες μας, δεν χρειάζεται να διαλέξουμε αυτές που κάνουν καλή εντύπωση. Ούτε είναι υλικές. Δεν είναι αξία το χρήμα, αλλά αυτά που πιστεύουμε ότι μας προσφέρει: για κάποιον είναι ασφάλεια και ελευθερία, για άλλον ταξίδια και δύναμη.
Οι αξίες μας κρύβονται πίσω από το ερώτημα «τι είναι σημαντικό για μας; Τι μας νοιάζει πραγματικά στη ζωή;». Ομως αξία μπορεί να είναι και το αντίθετο αυτού που μας θυμώνει: αν λ.χ. δεν αντέχουμε την τσιγκουνιά, ίσως έχουμε αξία τη γενναιοδωρία.
Αξίζει τον κόπο να βρούμε το δικό μας χρηματιστήριο αξιών.
Κάποιες αλλάζουν ανάλογα με την περίοδο, άλλες μένουν σταθερές και αδιαπραγμάτευτες. Ο συνδυασμός τους όμως είναι μοναδικός για τον καθένα μας.

• Ποια είναι η σειρά προτεραιότητάς τους;
•  Πόσο τιμάμε την καθεμιά στη ζωή μας; 
• Είναι κάποια που εμφανίζεται ελάχιστα; 
• Πώς νιώθουμε με αυτό και τι μπορούμε να κάνουμε; 

Φροντίζοντας τα σημαντικά που έχουμε υποτιμήσει, είμαστε πιο κοντά στην αρμονία και την αίσθηση εκπλήρωσης.
Συμπληρώνοντας τον προσωπικό χάρτη αξιών μας, έχουμε όμως και αξιόπιστη καθοδήγηση σε αποφάσεις και στόχους που δεν θα μας φέρουν αντιμέτωπους με τον ίδιο τον εαυτό μας χωρίς καν να το καταλάβουμε. 

Αν θέλεις να αδυνατίσεις….κοίτα μέσα σου!

Γιατί δεν μπορώ να σταματήσω να τρώω; Αλλά δεν είναι αυτό το ερώτημα΄ υπάρχει κάτι άλλο πίσω από αυτό. Μοιάζει γελοίο….

Όχι, μην το κρίνεις. Αν το λες γελοίο, το έχεις ήδη κατακρίνει και ίσως αυτό να αποτελεί μέρος του προβλήματος. Δεν είναι αυτός ο τρόπος να φύγεις από ένα πρόβλημα. Μην δίνεις άσχημο όνομα στα πράγματα΄ προσπάθησε να τα καταλάβεις.

Αν τρώει πιο πολύ ένας άνθρωπος, αποτελεί σύμπτωμα αυτό κάποιου υπόγειου ρεύματος.

Το φαγητό αποτελεί πάντοτε ένα υποκατάστατο της αγάπης. 

Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν, που κατά κάποιο τρόπο χάνουν τη ζωή της αγάπης, αρχίζουν να τρώνε περισσότερο΄ πρόκειται για υποκατάστατο της αγάπης.

Όταν γεννιέται το παιδί, η πρώτη του αγάπη και η πρώτη του τροφή είναι το ίδιο πράγμα: η μητέρα. Υπάρχει λοιπόν ένας βαθύς συσχετισμός μεταξύ τροφής και αγάπης για την ακρίβεια, το φαγητό έρχεται πρώτο και μετά ακολουθεί η αγάπη.

Πρώτα τρώει το παιδί τη μητέρα κι έπειτα σιγά-σιγά συνειδητοποιεί ότι η μητέρα δεν είναι μόνο φαγητό ότι το αγαπάει κιόλας. Για να συμβεί όμως αυτό είναι φυσικά απαραίτητη κάποια ανάπτυξη. Την πρώτη μέρα το παιδί δεν μπορεί να καταλάβει την αγάπη.

Καταλαβαίνει τη γλώσσα της τροφής, τη φυσική πρωτόγονη γλώσσα όλων των ζώων. 

Το παιδί γεννιέται πεινασμένο, χρειάζεται αμέσως η τροφή. Την αγάπη δεν θα την χρειαστεί μέχρι αρκετά αργότερα δεν είναι τόσο επείγουσα η ανάγκη. Μπορεί να ζήσει κανείς όλη του τη ζωή χωρίς αγάπη, αλλά δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τροφή αυτό είναι το πρόβλημα.

Έτσι λοιπόν το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται τη σχέση μεταξύ φαγητού και αγάπης. Σιγά-σιγά, αισθάνεται επίσης ότι όποτε δείχνει μεγάλη αγάπη η μητέρα, του δίνει το στήθος της με διαφορετικό τρόπο. Όταν δεν έχει μεγάλη αγάπη, αλλά είναι θυμωμένη, λυπημένη, δίνει το στήθος της πολύ απρόθυμα ή δεν το δίνει καθόλου.

Έτσι αντιλαμβάνεται το παιδί ότι όποτε δείχνει αγάπη η μητέρα, όποτε είναι διαθέσιμο το φαγητό, είναι διαθέσιμη και η αγάπη. Όποτε δεν είναι διαθέσιμο το φαγητό, το παιδί αισθάνεται ότι δεν είναι διαθέσιμη η αγάπη και το αντίστροφο. Βρίσκεται στο ασυνείδητο αυτό.

Κάπου σου λείπει η ζωή με αγάπη κι έτσι τρως περισσότερο πρόκειται για υποκατάστατο. Γεμίζεις συνεχώς τον εαυτό σου με φαγητό και δεν αφήνεις καθόλου χώρο μέσα σου. Δεν υπάρχει λοιπόν θέμα αγάπης, γιατί δεν απομένει καθόλου χώρος. Και με το φαγητό τα πράγματα είναι απλά, γιατί το φαγητό είναι νεκρό. Μπορείς να συνεχίσεις να τρως όσο θέλεις το φαγητό δεν μπορεί να πει όχι. Αν σταματήσεις να τρως, το φαγητό δεν μπορεί να πει ότι το προσβάλεις. Παραμένει ο αφέντης κανείς με το φαγητό.

Στην αγάπη όμως δεν είσαι πια ο αφέντης. Μπαίνει στη ζωή σου και μια άλλη ύπαρξη, μπαίνει στη ζωή σου μια εξάρτηση. Δεν είσαι πια ανεξάρτητος και εκεί βρίσκεται ο φόβος.

Το εγώ θέλει να είναι ανεξάρτητο και το εγώ δεν θα σου επιτρέψει να αγαπάς θα σου επιτρέπει μόνο να τρως πιο πολύ. Αν θέλεις να αγαπάς, τότε πρέπει να αφήσεις το εγώ.

Δεν είναι θέμα φαγητού το φαγητό αποτελεί απλώς το σύμπτωμα. Δεν θα πω λοιπόν τίποτε για το φαγητό, για δίαιτες ή για κάτι που πρέπει να κάνεις. Γιατί αυτό δεν θα σε βοηθήσει, δεν θα επιτύχεις. Μπορείς να δοκιμάσεις χίλιους τρόπους δεν θα σε βοηθήσει αυτό. Αντίθετα, θα σου πω να ξεχάσεις το φαγητό, να συνεχίσεις να τρως όσο θέλεις.

Ξεκίνα μια ζωή με αγάπη, ερωτεύσου, βρες κάποιον που να μπορείς να τον αγαπήσεις και θα δεις αμέσως ότι δεν τρως τόσο πολύ.

Το έχεις παρατηρήσει; Αν είσαι ευχαριστημένος, δεν τρως πάρα πολύ. Αν είσαι λυπημένος, τρως πάρα πολύ. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι, όταν είναι ευχαριστημένοι, τρώνε πάρα πολύ, αλλά αυτό είναι σκέτη ανοησία. Ο ευχαριστημένος άνθρωπος αισθάνεται τόσο ικανοποιημένος που δεν αισθάνεται να έχει χώρο μέσα του. Ο δυστυχισμένος άνθρωπος ρίχνει συνεχώς μέσα του φαγητό.

Δεν θα ασχοληθώ λοιπόν καθόλου με το φαγητό… Κι εσύ συνέχισε έτσι όπως είσαι, βρες όμως κάποιον αγαπημένο.

Osho, Above All, Don΄t Wobble, Ομιλία #12

www.psixologikosfaros.gr

 enallaktikidrasi.com 

30 πράγματα που δε θα σου πει κανείς για μετά τα 30

Όταν  είμασταν μικροί , η προοπτική του να  κλείσουμε τα 30 φαινόταν τρομακτική. Θεωρούσαμε  ότι αυτή την ηλικία μπορούσαν να την έχουν μόνο   οι γονείς μας   και οι (μεγάλες) θείες ...

Τώρα που πλησιάζουμε   (ή που  φτάσαμε ήδη) στη συγκεκριμένη δεκαετία,  μπορούμε πλέον να δούμε  με άλλο μάτι, ώστε να μην  έχουμε αυταπάτες ή στρεβλές εντυπώσεις.

Υπάρχουν, βέβαια, ορισμένα πράγματα που δε θα μας  πει κανείς πριν  φτάσουμε στην ηλικία αυτή και τα οποία είναι καλό να  έχουμε υπόψη μας

1. Ξάφνου,  κάθε νεότερος άνθρωπος από σένα σού φαίνεται ΤΟΣΟ ΝΕΟΣ

Παρακολουθείς π.χ. τις πολιτικές ειδήσεις και μαθαίνεις ότι ο νέος εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης είναι νεότερος από σένα. Ή ότι η ηθοποιός που κέρδισε το Όσκαρ α΄ γυναικείου ρόλου είναι πιο μικρή από σένα. Γενικότερα, οποιοσδήποτε άνθρωπος εκεί έξω μοιάζει πια μικρότερος από σένα.

2. Επόμενο στάδιο είναι η έναρξη φράσεων με το ''όταν ήμουν στην ηλικία σου''. Θα πιάσεις πάρα πολλές φορές τον εαυτό σου να μιλάει έτσι. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτό, εκτός αν κατακρίνεις τους νεότερους (δηλαδή όλο τον κόσμο, όπως νομίζεις), ξεχνώντας τι ακριβώς έκανες εσύ ''όταν ήσουν στην ηλικία τους''.

3. Ήσουν φοιτήτρια/τής  δέκα (10) χρόνια πριν. Όχι ένα, όχι δύο, αλλά δ έ κ α. Αν είχες κάνει ένα παιδί στο τελευταίο έτος, τώρα θα πήγαινε τετάρτη δημοτικού.

4. Οι σχέσεις σου με τα αδέρφια σου έχουν βελτιωθεί ως δια μαγείας. Θες που μεγάλωσες, θες που μεγάλωσαν, θες και τα δυο. Σημασία έχει ότι η μάνα σου δε θα σας λέει πια, όταν σας βλέπει όλους μαζί, να μη μαλώνετε.

5. Ψάχνεις τις ντουλάπες της μάνας σου και τα πατάρια της, προσπαθώντας να ανακαλύψεις ρούχα, παπούτσια κι αξεσουάρ ξεχασμένα από τις δεκαετίες του ’80 και του ’90. Ναι, αυτά που κορόιδευες πάνω της, τότε που κυκλοφορούσες με αρβύλες Timberland και φούτερ Fruit of the Loom.

6. Μια ωραία πρωία ξυπνάς κι αντιλαμβάνεσαι ότι δε ''σηκώνεις'' πια το ξενύχτι και ότι μετά από πολύωρη μπαρότσαρκα μοιάζεις πλέον με μαραμένο μούσμουλο.

7. Επίσης, σε πονάει η πλάτη σου.

Όταν κάθεσαι πολλή ώρα σε ένα σημείο, όταν στέκεσαι πολλή ώρα, όταν είσαι ξαπλωμένη πολλή ώρα. Γενικά, όποτε δεν κοιμάσαι (πολλή ώρα). Α, και παθαίνεις επισήμως το πρώτο σου λουμπάγκο.

8. Δε φρικάρεις όταν φτάνει το βράδυ της Παρασκευής ή του Σαββάτου και δεν έχεις κανονίσει πού θα βγεις. Ενίοτε παθαίνεις το αντίθετο, δηλαδή αισθάνεσαι ανακούφιση που δεν έχεις πού να πας. Βάζεις ν’ ακούσεις το ''Δεν έχω πού να πάω'' του Αντώνη Ρέμου.

9. Συνειδητοποιείς ότι το πρόσωπό σου εδώ και κάμποσο καιρό, υποχθόνια (και, κυρίως, υποδόρια) προετοίμαζε ρυτίδες έκφρασης πλάι στα μάτια σου.

10. Το ίδιο υποχθόνια προετοίμαζε το τριχωτό του κεφαλιού σου ασημένιες τρίχες. Αν δε είσαι μελαχρινή.ός, πέφτεις στην παγίδα του ν’ αναρωτιέσαι κάθε φορά: ''μαύρη που γυαλίζει πολύ ή άσπρη'';

11. Σημασία στη ζωή έχει η άνεση. Στις περισσότερες αποφάσεις σου ισχύει: Άνεση > Οτιδήποτε άλλο.

12. Έχεις ήδη μάθει να τρως πιο υγιεινά και να πίνεις καλύτερης ποιότητας ποτά. Πλέον έχεις αποκτήσει έλεγχο πάνω στην επιθυμία για σαβούριασμα οποιουδήποτε junk food βρεθεί μπροστά σου.

13. Χαίρεσαι τόσο πολύ όταν μπαίνεις σε συναυλιακό χώρο κι ανακαλύπτεις πως υπάρχουν θέσεις για καθήμενους.

14. Και νιώθεις τόσο ''θειά'' μόνο στην ανάγνωση της έκφρασης ''θέσεις για καθήμενους''. Αλλά κάθεσαι, διότι όπως προείπα: Άνεση > Οτιδήποτε άλλο.

15. Δίνεις στους γονείς σου δίκιο σε πολλά πράγματα. Και το παραδέχεσαι μπροστά τους.

16. Οι κοινωνικές υποχρεώσεις σου έχουν οκταπλασιαστεί σε σχέση με 5 χρόνια πριν. Πλέον έχεις να πας σε ένα γάμο κάθε μήνα (το χειμώνα, γιατί το καλοκαίρι έχεις να πας σε 13) και σε μια βάφτιση ανά δίμηνο (ομοίως για το καλοκαίρι). Επίσης, πλέον έχεις να πηγαίνεις στις γιορτές των συζύγων των φίλων σου, στα γενέθλια των παιδιών τους, στα γενέθλια του αφεντικού σου και στα μελλοντικά πεθερικά σου. Γενικά, έχεις μεγάλη ζήτηση στις κοινωνικές εκδηλώσεις.

17. Πλέον δεν ψωνίζεις ό,τι βρεις μπροστά σου, στις εκπτώσεις και στην κανονική σεζόν. Έχεις αναπτύξει κριτήρια που ταιριάζουν στις ανάγκες σου και δεν ξεπαραδιάζεσαι.

18. Γενικότερα έχεις πάψει να  σκορπάς χρήματα'.

Έχουν δημιουργηθεί νέες επιτακτικές οικονομικές ανάγκες στο σπίτι σου. Θα ήθελες να μην είχε συμβεί αυτό, αλλά δυστυχώς συνέβη και το αντιμετωπίζεις επιτυχώς.

19. Ξεκινάς πιο ήπια χόμπι: (για τα κορίτσια ) πλέξιμο, κέντημα, χειροτεχνίες, αρτοποιία, κουλουροποιία, μίνι – αργαλειός, κηπουρική. Και σκέφτεσαι την εποχή που κορόιδευες τη μάνα σου, που έκανε τα ίδια.

20. Το ζήτημα ''διακόσμηση σπιτιού'' και το νοικοκυριό σε απασχολούν καθημερινά.

21. Έχεις ήδη ξεκινήσει να αφαιρείς διάφορες αρμοδιότητες από τους γονείς σου. Στο πρώτο καραμπινάτο περιστατικό κακής συνεννόησης μεταξύ σας καταλαβαίνεις ότι έχουν μεγαλώσει κι αυτοί εδώ και κάμποσο καιρό, παρότι έκανες ότι δεν το έβλεπες.

22. Δε σε νοιάζει η άποψη του κόσμου για σένα. Είσαι αυτή που είσαι, κάνεις τη δουλειά σου, κι έχεις κοντά σου τους ανθρώπους που θέλεις, οπότε ας πει καθένας ό,τι θέλει.

23. Πλέον πηγαίνεις για καφέ με τις φίλες σου και τα μικρά παιδιά τους. Ή πηγαίνεις σε πάρτι όπου οι φίλοι σου φέρνουν και τα μικρά παιδιά τους. Κι αυτό δε σου φαίνεται περίεργο. Διότι ποτέ δεν ήταν, απλά εσύ νόμιζες ότι δε θα μεγαλώσεις ποτέ.

24. Ο μεταβολισμός σου έχει αλλάξει. Μέσα σε λίγα χρόνια, το σώμα σου σταμάτησε να καίει τόσο γρήγορα τις θερμίδες που καταναλώνεις.

25. Ψάχνεις τη γιαγιά σου στο τηλέφωνο για συνταγές. Και δεν τη βρίσκεις, διότι έχει πάει για καφέ με τις φίλες της. Όσο εσύ προτιμάς να μείνεις μέσα αυτό το απόγευμα.

26. Βλέπεις τους φίλους σου να παίρνουν διαζύγιο. Μα, σα χτες δεν ήταν που πήγες στο γάμο τους; Ή μήπως όχι; Γιατί πας και σε πολλούς γάμους αυτόν τον καιρό.

27. Κάνεις φιλίες πιο δύσκολα. Όμως, κάνεις καλύτερες επιλογές στις φιλικές σχέσεις σου.

28. Οι επιλογές στην προσωπική σου ζωή είναι επιτέλους συνειδητές. Δε σε εξιτάρει πια η αβεβαιότητα. Ξέρεις τι είναι αυτό που ψάχνεις και δεν προχωράς στα τυφλά.

29. Μάλλον δε νοσταλγείς πλέον τα φοιτητικά σου χρόνια. Σου φαίνεται πολύ κουραστικό το πρόγραμμα ''ύπνος μέχρι το μεσημέρι, καφές, τηλεόραση, μπαρ, μπαρ, μπαρ, μπαρ, ύπνος μέχρι το επόμενο μεσημέρι''.

30. Σου φαίνεται πως όλα είναι καλύτερα από παλιά. Και μάλλον είναι. Αλλά ακόμα κι αν δεν είναι, μπορείς να τα κάνεις καλύτερα.

 

Μήπως είσαι "διπολική" προσωπικότητα ..βίντεο

 Η Διπολική Διαταραχή  ή ‘μανιοκατάθλιψη’ όπως λεγόταν μέχρι το 1980  είναι μια ασθένεια που εμφανίζεται κατά μέσο όρο στο 1% του πληθυσμού, με μέση ηλικία έναρξης τα 20. Από αυτή πάσχουν τόσο άντρες όσο και   γυναίκες, με τη διαφορά ότι οι άντρες παρουσιάζουν πρώτα μανιακό επεισόδιο, ενώ οι γυναίκες καταθλιπτικό. 

Τι είναι όμως αυτά τα επεισόδια;

Από τη Μυρτώ Μπεχράκη, Ψυχολόγο-Ψυχοθεραπεύτρια

Περιγραφή - Συμπτώματα

Ο διπολικός περνάει φάσεις έντονης έξαρσης (μανίας) και κατάθλιψης. Κατά τη μανία ο ασθενής είναι υπερκινητικός, έχει ελαττωμένη ανάγκη για ύπνο, σκέφτεται και μιλάει γρήγορα και έχει πολύ υψηλή αυτοεκτίμηση. Για παράδειγμα, θα ξεκινήσει διάφορα απαιτητικά σχέδια παράλληλα (πχ. να βάψει το σπίτι του, να ξεκινήσει μια καινούρια επιχείρηση και μια καινούρια σχέση), θα μιλά εύκολα σε αγνώστους ή θα δυσκολευτεί να συγκρατήσει το γέλιο του. Ενδέχεται να εμπλακεί σε επικίνδυνες δραστηριότητες, μιας και τον διακατέχει μια αίσθηση παντοδυναμίας.

Στη φάση της κατάθλιψης, ο διπολικός αισθάνεται μια γενικότερη παραίτηση και θλίψη. Δεν θέλει να κάνει τίποτα, έχει δυσκολία στον ύπνο (αϋπνίες ή κοιμάται πολλές ώρες), αισθάνεται συνεχώς κουρασμένος, κάνει αρνητικές σκέψεις και στις έντονες περιπτώσεις έχει αυτοκτονικές τάσεις Τρώει πάρα πολύ ή ελάχιστα, αισθάνεται μια βαθιά ενοχή για τα πάντα και δεν έχει καθόλου καλή αυτοεκτίμηση. Οι εναλλαγές ανάμεσα στη μανία και τη κατάθλιψη επηρεάζουν άμεσα τη ζωή του και αντιμετωπίζει προβλήματα στο οικογενειακό, εργασιακό και προσωπικό του περιβάλλον.

Αίτια της Διπολικής Διαταραχής

Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στην εμφάνιση των συμπτωμάτων και την ντοπαμίνη (νευροδιαβιβαστής του εγκεφάλου που εκκρίνεται σε πληθώρα (μανία) είτε σε έλλειψη (κατάθλιψη). Επίσης, υπάρχει κληρονομικότητα αλλά σημαντικό ρόλο παίζουν και οι εξωγενείς – περιβαντολλογικοί παράγοντες. Με άλλα λόγια, αν κάποιος έχει κοντινό συγγενή με διπολική διαταραχή και παράλληλα περάσει μια στρεσογόνα κατάσταση, τότε είναι πιθανό να εμφανίσει στοιχεία της νόσου. 

Πώς αγαπάει ο διπολικός;

Η Διπολική Διαταραχή είναι μια ψυχική νόσος που επηρεάζει πάρα πολύ τις ερωτικές σχέσεις του ασθενή, ο οποίος έχει έντονα ναρκισσιστικά στοιχεία. Επειδή και ο ίδιος ο έρωτας είναι αποτέλεσμα ναρκισσισμού, ο διπολικός αγαπά πολύ και με πολύ πάθος. Μαζί με το πάθος, συχνά βιώνει και έντονο θυμό. Το βασικό χαρακτηριστικό των προσωπικών σχέσεων του είναι η ένταση και ηαντιφατικότητα, κάτι το οποίο σημαίνει ότι η ηρεμία και η ασφάλεια που συνήθως αισθάνονται οι μη-διπολικοί, αντικαθίστανται από τις έντονες και συχνά εναλλασσόμενες συναισθηματικές εκδηλώσεις και την αστάθεια. Η Virginia Woolf (Αγγλίδα συγγραφέας η ζωή της οποίας μερικώς περιγράφεται στη ταινία ‘Οι Ώρες’ με την Meryl Streep) αποτελούσε χαρακτηριστικό παράδειγμα ασθενούς διπολικής διαταραχής. Όμως παρά την ασθένειά της, ο άντρας της την αγάπησε βαθιά μέχρι το τραγικό τέλος της ζωής της το 1941.

Όταν βρίσκεται στη φάση της μανίας, ο διπολικός ερωτεύεται έντονα, αφιερώνεται στον σύντροφό του και είναι υπερ-σεξουαλικός, χαρακτηριστικά που τον κάνουν ιδιαίτερα γοητευτικό και ερωτεύσιμο.

Σε αυτή τη φάση έχει πολλή ενέργεια μιας και τον διακατέχει μια αίσθηση παντοδυναμίας, μειωμένες ηθικές αναστολές και βιώνει όλα τα συναισθήματα πολύ έντονα. Όσο έντονα αγαπά, τόσο έντονα ζηλεύει. Μπορεί να ξοδεύει πάρα πολλά χρήματα, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τον σύντροφό του, να επικοινωνεί μαζί του όλη την ημέρα μέσω μηνυμάτων και να δοκιμάζει καινούργια πράγματα μαζί του. Όλα τα παραπάνω είναι τις ‘ευχάριστες’ πλευρές της μανίας. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, η οποία χαρακτηρίζεται από έντονη ευερεθιστότητα, ανεξέλεγκτες συμπεριφορές, μη-αίσθηση κινδύνου, πιθανή κατάχρηση αλκοόλ και άλλων ουσιών.

  

Συνήθως, μετά από ένα μανιακό επεισόδιο ακολουθεί η περίοδος της κατάθλιψης, η οποία στατιστικά είναι μεγαλύτερης διάρκειας από αυτή της μανίας. Τότε, ο διπολικός ασθενής αποσύρεται, παγώνουν τα συναισθήματα του προς το σύντροφό του και διακόπτει τις επαφές μαζί του.

Κλείνεται πολύ στον εαυτό του, αισθάνεται ενοχές, δεν θέλει να βγει από το σπίτι και δεν βρίσκει νόημα στα πράγματα. Νοιώθει πως ο σύντροφός του τον απορρίπτει, ότι δεν τον νοιάζεται και ότι δεν μπορεί να τον βοηθήσει. 

Με άλλα λόγια, βιώνει τη κατάθλιψή του τελείως μόνος. Η καταθλιπτική περίοδος, σε αντίθεση με τη μανιακή, είναι ιδιαίτερα δύσκολη, τόσο για τον ίδιο τον ασθενή, όσο και τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω του. Επίσης, είναι πιθανό να εκδηλωθεί καταθλιπτικό επεισόδιο στη περίπτωση χωρισμού, και τότε τα συναισθήματα είναι ακόμα πιο έντονα.

Ο κύκλος ανάμεσα στη μανία και στη κατάθλιψη είναι αέναος και αν δεν ακολουθεί τη θεραπευτική του αγωγή, η σχέση με έναν διπολικό είναι σαν το τρενάκι του λούνα παρκ, με πολλά πάνω και πολλά κάτω. Αυτό όμως σημαίνει ότι όταν ο διπολικός παρακολουθείται τακτικά και έχει δημιουργήσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τον ιατρό του, τότε μπορεί να διατηρεί τα επεισόδια των δυο πόλων σε ένα χαμηλό επίπεδο συχνότητας και έντασης, και έτσι να δημιουργήσει μια λειτουργική ερωτική σχέση.