Φωτό Τάσος Σπετσιέρης
Γι αυτό το λόγο σκέφτηκα να κάνουμε μαζί του μία συνέντευξη-κουβέντα για την πολύ επιτυχημένη καλλιτεχνική πορεία του όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείται με το θέατρο και την τηλεόραση ως ηθοποιός.
Τον συνάντησα στο Ξενοδοχείο Χίλτον ένα από τα πιο χειμωνιάτικα βράδια στην Αθήνα αφού ηταν και η μέρα που χιόνισε στο κέντρο της πόλης.
Με πολύ χαρά αποδέχτηκε την πρόσκληση μου να μου μιλήσει και να ξεδιπλώσει σκέψεις,όνειρα και αναμνήσεις της καλλιτεχνικής του πορείας.
Φωτό Τάσος Σπετσιέρης
Σήμερα στο Ξενοδοχείο Χίλτον στα πλαίσια του Eurasia Money Show έχω την χαρά και την τιμή να φιλοξενώ τον πολύ γνωστό ηθοποιό Οδυσσέα Σταμούλη.
Οδυσσέα σε καλοσωρίζω και σε ευχαριστώ πάρα πολύ που αποδέχτηκες την πρόσκλησή μου!
Θα ξεκινήσω να αναφέρω κάποιες βιογραφικές πληροφορίες για σένα.
Είσαι Απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου και της Φιλοσοφικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.
Πως αποφάσισες να δώσεις εξετάσεις στο Εθνικό;..τι σε ώθησε να ασχοληθείς με την υποκριτική τέχνη;
-Θέλω και εγώ Ντίνα να σε ευχαριστήσω για την φιλοξενία και τα καλά σου λόγια!
Είμαι Απόφοιτος του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου με λίαν Καλώς και του Εθνικού Θεάτρου με Άριστα.Ήμασταν μια γενιά που "ψαχνόταν" με τη Τέχνη..Θυμάμαι πήγαινα σε ένα Ωδείο, έγραφα και ποιήματα όπως όλοι οι έφηβοι και οι ευρισκόμενοι στη μετεφηβική ηλικία και νομίζω ήταν η καλύτερη επιλογή να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου δίνοντας εξετάσεις στις δραματικές σχολές .Τότε δεν έδινες εξετάσεις σε μια σχολή ,έδινες σε πολλές για να έχεις και μία κάλυψη.
Που σημαίνει ότι σε βοήθησε στην επιλογή σου να ασχοληθείς με τον καλλιτεχνικό χώρο και την ενασχόλησή σου με τις τέχνες πχ η ποίηση , η λογοτεχνία το τραγούδι.
Φωτό Τάσος Σπετσιέρης
Aποφοίτησες από το Εθνικό με άριστα και μετά έμεινες για χρόνια.
Πως θυμάσαι εκείνα τα χρόνια;
-Επειδή ήμουν αριστούχος της σχολής ήταν σαν "νόμος" να σε παίρνουνε ως ηθοποιό στο Εθνικό για 1 χρόνο.
Αυτό ίσχυε για όλους τους αριστούχους.
Τελικά ο 1 χρόνος έγινε...10 χρόνια για μένα!
Υπηρέτησα το Εθνικό Θέατρο από το 1985-1995.
Τα θυμάμαι ως τα καλύτερα χρόνια της καλλιτεχνικής μου ζωής.
Το Εθνικό και γενικά ένας τέτοιος οργανισμός είχε το προσόν εκτός από το να δίνει κάποιους ρόλους να παρέχει και το κοινό.
Δεν χρειαζόταν δηλαδή όπως στο ελεύθερο θέατρο να είσαι νέος , γνωστός και να τα "φέρνεις" για να πάρεις ρόλο.Διότι "πούλαγε" το όνομα του Εθνικού όχι το όνομα του Σταμούλη ή του τάδε..
Φυσικά υπήρχαν τα ιερά τέρατα δεν το συζητώ,μας δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψουμε ,να ασκηθούμε στην ουσία σε πολλούς και καλούς ρόλους στο σύγχρονο και το κλασσικο ρεπερτόριο χωρίς να υπάρχει το άγχος του ταμείου...γιατί το θέατρο ήταν γεμάτο!
Επειδή ήμασταν παιδιά του Εθνικού αυτό ήταν σαν μία μήτρα για εμάς,δεν βγήκαμε αμέσως στην αγριάδα του ελεύθερου θεάτρου και αυτή η ασφάλεια που μας έδινε ήταν πολύ σημαντική για τα πρώτα βήματα ενός καλλιτέχνη,ώστε να μην έχει να αντιμετωπίσει και τον φόβο και τον ανταγωνισμό της "ελεύθερης αγοράς εργασίας".
Που σημαίνει ότι τα χρόνια στο Εθνικό Θέατρο τα θυμάσαι με πολύ γλυκό τρόπο και ίσως να ήθελες να επανέλθεις αν σου δινόταν η ευκαιρία..
Επειδή κινούμαι σε ρεπερτόριο που έχει και το Εθνικό είναι ωραίο εκεί που άρχισες τον εργασιακό σου βίο με τόσο καλό και όμορφο τρόπο να σου δοθεί η ευκαιρία να τον ολοκληρώσεις.
Βέβαια έχουν περάσει 20 χρόνια και δεν ξέρω αν τα πράγματα είναι ίδια..επειδή λείπω από το Εθνικό από το 1995.
Μετά την τόσο μεγάλη θεατρική και τηλεοπτική εμπειρία που έχεις όλα αυτά τα χρόνια ποια θεατρική ή ποια τηλεοπτική σειρά σου άφησε την πιο γλυκιά ανάμνηση..
-Θα με βόλευε αν κάποιος μου έλεγε "εγώ σε θυμάμαι στο τάδε σήριαλ..ήταν καλά;.."
Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω ανάμεσα σε 40 σήριαλ μετρώντας από τους πιο μικρούς ρόλους μέχρι και τους πιο μεγάλους και με 80 παραστάσεις μέχρι τώρα στο ενεργητικό μου.Θα αδικήσω και κάποιους αν αναφέρω άλλους ..γενικά όμως θα έλεγα το εξής: τα τελευταία χρόνια αισθάνομαι όλο και πιο όμορφα στο θέατρο από τη μία.Η τελευταία τηλεοπτική μου δουλειά ήταν "Η Ζωή της άλλης" το 2011 που ήταν μία απίστευτη επιτυχία σε νούμερα αλλά οι συνθήκες εργασίας ήταν όπως είναι στην ελληνική τηλεόραση.
Παίχτηκε για 2,5 χρόνια αλλά έχω κάνει και την "Απαγορευμένη Αγάπη" που ήταν για 6 χρόνια..έχω κάνει και άλλα πολλά..αλλά το θέατρο είναι κάτι το υπέροχο.
Πάντως από την τηλεόραση όσο και να περάσει ο καιρός αυτό που θυμάσαι είναι ότι αμείφθηκες κάποια στιγμή καλά ή κέρδισες την αναγνωρισιμότητα.
Δεν σου μένει καμία γλύκα για την συνθήκη δηλαδή αυτό που βλέπει ο θεατής στη τηλεόραση δεν προυποθέτει καθόλου καλές σχέσεις των συντελεστών..το αποτέλεσμα όμως μπορεί να είναι άριστο.Ενώ στο θέατρο καλό είναι να έχεις και καλές σχέσεις στο καμαρίνι.Η αλήθεια είναι πως στο θέατρο.. εκεί στο σανίδι δικαιώνεσαι..ολοκληρώνεσαι.
Στην τηλεόραση πως να ολοκληρωθείς ;..εκτός απο την αγάπη του κόσμου που είναι άλλου επιπέδου.. και την αναγνωρισιμότητα που μπορεί να σου προσφέρει.
Το πιο ωραίο που μου έχει τύχει είναι: Ήμουν στο σήριαλ "Με τη ζωή της άλλης" σε μια επαρχία και ήτανε μια γιαγιούλα.Καθώς ανέβαινε ένα δρόμο εγώ κατέβαινα..διασταυρωθήκαμε..και μου λεει "παιδί μου είμαι ένα χρόνο άρρωστη και εσύ μου έκανες παρέα μέσα από την τηλεόραση στο νοσοκομείο" ..αυτό ναι είναι ανεκτίμητο.. και πολύ συγκινητικό.
Στο θέατρο ο άρρωστος δεν μπορεί να έρθει..το θέατρο είναι για υγιείς
Το Θέατρο είναι για υγιείς και για ανθρώπους που μπορούν να κάτσουν 2 ώρες σε έναν χώρο και να παρακολουθήσουν.
Πως βλέπεις τη δουλειά του ηθοποιού στις μέρες της κρίσης;
Κάνεις μία ερώτηση που φαίνεται επιφανειακώς απλή..αλλά μπορώ να μιλάω 3,5 ώρες γι αυτό.
Κατά αρχάς η δουλειά του ηθοποιού ήταν πάντα σε κρίση και εκτός κρίσης..γιατί είναι το κατ' εξοχήν ελεύθερο επάγγελμα γιατί όλα τα άλλα επαγγέλματα ειδικά στην Ελλάδα δεν έχουν καμία σχέση.Όπως πχ ελεύθερο επάγγελμα είναι οι Ιατροί και οι Δικηγόροι..αφού το Κράτος τους εξασφαλίζει πελάτες..Το Θέατρο είναι ένας χώρος που πάντα είχε 80% ανεργία..τώρα φυσικά έχει αυξηθεί.Λέω παρενθετικά ότι γελάω πάρα πολύ βλέποντας στη τηλεόραση επαγγελματικές ομάδες να λένε ότι φτάνουν στο επαγγελμά τους να έχουν ανεργία ύψους
20-30% και κάτι κάνουν και οι γύρω τους να τους βοηθήσουν ειδικά αν είναι δημοσιογράφοι κλπ..και λέω για τους ηθοποιούς γιατί δεν ασχολείται κανείς που έχουμε 96% ανεργία ; ..δεν το λέω για πλάκα θέλω να πω δεν το λέω καθ υπερβολή..το λέω στην κυριολεξία..Τους ηθοποιούς μας αντιμετωπίζουνε κάπως..."ενα ψώνιο ήσουνα δεν μπόρεσες να κάνεις τίποτα άλλο στη ζωή σου..ας πρόσεχες"..και ετσι κάτσε να είσαι και άνεργος κατά 96%.Εγώ λεω λοιπόν..ας πρόσεχαν όλοι οι επαγγελματίες..δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλη αυτή η κίνηση να υποστηρίξουν όλους τους κλάδους τα μέσα..και τους ηθοποιούς ποτέ.
Φωτό Τάσος Σπετσιέρης
Αν κάτσουμε και το σκεφτούμε το Θέατρο ειναι Πολιτισμός..
Κλείνει ένα θέατρο κάθε μέρα..είδες κανέναν απ έξω;.. γι αυτο που είπες Πολιτισμός..
Τωρα το 2ο σκέλος που αφορά την ερώτησή σου και με ενδιαφέρει πάρα πολύ λόγω της κρίσης φθηνήναν τα πάντα..από τα μεροκάματα μέχρι τα μισθώματα των αιθουσών,έτσι λοιπόν ο κάθε πικραμένος που για μένα αυτός είναι ο χαρακτηρισμός μπορεί και κάνει πλέον μία ομάδα η οποία δεν είναι και ερασιτεχνική..μαζεύει γύρω του ανθρώπους που μία σχολή την έχουν τελειώσει.
Βέβαια μια σχολή δεν λέει τίποτα γιατί έχει 300 σχολές και σεμινάρια κλπ Φτιάχνει μια ομαδούλα έτσι κι αλλιώς δίνει ενα 500αρικο το χρόνο για να κλείσει μία αίθουσα..και λέει ανεβάζουμε και μεγάλα έργα ..ότι να ναι δηλαδή..κι αν βγούμε τα μοιράζουμε .
Με αυτό τον τρόπο όμως έχουμε 1400 παραστάσεις..απαράδεκτο και αδιανόητο..και γιατί στην ουσία υποβαθμίζεται το γενικό προιόν...και γιατί μπερδεύουμε το κοινό.
Εκτός αν πάμε στο κλασσικό μαρξιστικό ότι η ποσότητα φέρνει την ποιότητα..αλλά τότε πρέπει να περιμένουμε πολύ καιρό ακόμα ώστε να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα..και να έρθει η ποιότητα.Αυτό που νόμιζαν πολλοί για πολλούς τομείς ότι με την κρίση θα ξεκαθαρίσουνε πράγματα δεν συνέβη ..τo αντίθετο συνέβη.Βαθαίνει η διάβρωση..η διαφθορά η υποβάθμιση των πραγμάτων...αυτό δηλαδή έχει συμβεί και στο θέατρο.Και μια τελευταία συμβουλή..για τα παιδιά που θέλουν να γίνουν ερασιτέχνες ηθοποιοί..
"Παιδιά γίνεται και ερασιτέχνες δικηγόροι και ερασιτέχνες ιατροί..τόσα πράγματα τόσα επαγγέλματα υπάρχουν να ταλαιπωρείται.
Αφήστε το θέατρο γιατί εμείς ζούμε από αυτό η ζήσαμε..
Από αυτό ζήσαμε οικογένειες..αναθρέψαμε τα παιδιά μας ή τέλος πάντων προσπαθούμε να τα ζήσουμε...Και τώρα φτάσαμε να είμαστε ενας αχταρμάς όλοι μαζί..1400 παραστάσεις. Αδιανόητο!
Θα συμβούλευες ένα νέο παιδί να γίνει ηθοποιός?..
Ναι ,θα συμβουλεύσω αλλά με έναν βασικό όρο.."φίλε είσαι αποφασισμένος να πεινάσεις;...μόνο τότε...όχι και στο δημόσιο δουλίτσα..και μαγαζάκι..και βενζινάδικο και ταλαιπωρούμαι και το επάγγελμα άλλων..αν είσαι αποφασισμένος να δοκιμασεις γιατί και αποφασισμένος να είσαι δεν σημαίνει ότι θα τα καταφέρεις..
Πιστεύεις οτι τα σήριαλ ..τα έντυπα η οι εφημεριδες..γενικά ο Τύπος εχει κάνει κακό στο "να παρασύρει" τους νέους ανθρώπους με το να ασχοληθούν με το επάγγελμα του ηθοποιού θεωρώντας το εύκολο;
-Αυτοί που παρασύρονται από τα σήριαλ ή τα έντυπα..όπως το λες σημαίνει ότι δεν είναι άνθρωποι που είναι αποφασισμένοι να πεινάσουν..είναι άνθρωποι που προφανώς παίρνουν την έξω εικόνα τη φωτογραφία ,τη ματαιοδοξία που υπάρχει..φυσικά δεν γίνεται και αλλιώς στο θέαμα..αυτός που θέλει να γίνει ηθοποιός γιατί ονειρεύεται να παίξει τον Προμηθέα Δεσμώτη δεν παρασύρεται από τέτοια πράγματα.. και χωρίς αυτά θα γίνει και με αυτά θα γίνει..ο άλλος θα είναι αυτός που θα φτάνει την ανεργία εκεί που είναι..γιατί έμαθε με μια ευκολία Τώρα σήριαλ και πολλά δεν γίνονται..πρέπει να έχεις και διαβατήριο αστειεύομενος φυσικά το λέω να πηγαίνεις στο εξωτερικό να κάνεις γυρίσματα..
Φωτό Τάσος Σπετσιέρης
Η Πολιτεία και οι εκάστοτε κυβερνήσεις έχουν στηρίξει το θέατρο όλα αυτά τα χρόνια ?
- Πάντως όσο είμαι εγώ στα χρόνια αυτά από το 1984 δεν το έχω δει στο βαθμό που θα το ήθελα.
Βλέπω την Κονιόρδου που είναι ένας άνθρωπος κατ εξοχήν του Θεάτρου.
Στη Λυδία ελπίζω ως Υπουργό Πολιτισμού
Τώρα σε ποιες παραστάσεις σε βρίσκουμε ..που εμφανίζεσαι?
-Παρασκευή ,Σάββατο και Κυριακή είμαστε στο Θέατρο ELIART στο Βοτανικό με την παράσταση "Οι 10 μικροί νέγροι" ένα αστυνομικό θρίλερ της Αγκάθα Κρίστι που το παίζουμε για 2η χρονιά.Τη σκηνοθεσία την εχει κάνει ο Γιώργος Φρατζεσκάκης.
Και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη Αριστοτέλους 53 και Σμύρνης στο Θέατρο Ελπίδας παίζουμε με τον Μανώλη Δεστούνη και τη Νίτα Παγώνη "Το Σάτυρο του δάσους της Κομπιένης" είναι μια όμορφη γαλλική φαρσοκωμωδία του Κλώντ Μανιέ σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόρτζου.
Ο Γιάννης Μόρτζος και ο Γιώργος Φρατζεσκάκης είναι πολύ αξιόλογοι σκηνοθέτες και πολύ φίλοι μου .Είναι άνθρωποι με την δική μου νοοτροπία.
Φωτό Αναστάσιος Μανούσος
Ποια ειναι τα μελλοντικά σου σχέδια μετά τις παραστάσεις τι σκέφτεσαι να κάνεις?
-Θα ηθελα πολύ να πραγματοποιηθεί μία μικρή μου φιλοδοξία να κάνουμε μία όμορφη περιοδεία στην Ελλάδα με το Μελτεμάκι του Παντελή Χορν. Είναι ένα έργο που παίξαμε πέρυσι το καλοκαίρι αλλά παίχτηκε λίγο . Το αγαπώ πολύ γιατί είναι υπέροχο έργο και θα ήθελα πολύ να μπορούσαμε να κάναμε μια τουρνέ.
Από αριστερά Γιάννης Μόρτζος,Μανώλης Δεστούνης,Νίτα Παγώνη,Οδυσσέας Σταμούλης
Φωτό Αναστάσιος Μανούσος
Εγώ στο εύχομαι από καρδιάς και σου εύχομαι καλή επιτυχία σε ότι κάνεις όπως επίσης σε ευχαριστώ πολύ και για την συνέντευξη που μου παραχώρησες.
-Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ
Και επίσης να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου στις 9 το βράδυ στο Θέατρο Ελπίδα έχουμε την επίσημη πρεμιέρα του "Σάτυρου του δάσους της Κομπιένης" και την Παρασκευή στις 27 Ιανουαρίου έχουμε την επίσημη πρεμιέρα στο Θέατρο ELIART με τους 10 μικρούς νέγρους.
Σε ευχαριστω πολύ Οδυσσέα και Καλή Επιτυχία σε όλα
Ντίνα Κονταρίνη για το CityiNews1
