Ο Έλληνας δημιουργός παραμένει ασίγαστος. Καθώς ο ίδιος επελαύνει με όχημα του το Still Life στις σκηνές του πολιτισμού στον κόσμο (μετά το Παρίσι, το Μιλάνο, τη Βενετία, το Μπορντό και την Στοκχόλμη ο Δημήτρης Παπαϊωάννου συνεχίζει την περιοδεία του στη Λατινική Αμερική), το ιταλικό περιοδικό για την τέχνη του χορού “Danza & Danza”ανακήρυξε τον Έλληνα καλλιτέχνη ως τον κορυφαίο χορογράφο της χρονιάς για το 2015.
“Ένας καλλιτέχνης απολύτως ικανός να αφηγηθεί την ιστορία του δράματος σήμερα, με ένα οπτικό θέατρο που είναι μαγικό και μεγάλου εύρους” σχολιάζει το περιοδικό για αυτόν που χαρακτηρίζει ως “ζωγράφο της σκηνής”.
To Still Life επιβεβαιώνει την υπεροχή
Η παράσταση, που απόλαυσαν 13.000 θεατές, την άνοιξη του 2014, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και, το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, μετά από πρόσκληση του Robert Wilson, παρουσιάστηκε στο Watermill Center Summer Benefit Gala στη Νέα Υόρκη και κατέκτησε και το ελληνικό κοινό πλέον ταξιδεύει σε υπερατλαντικές συντεταγμένες. Το Still Life ταξιδεύει μεταξύ άλλων σε Σάο Πάολο, Αμβέρσα, Βελιγράδι, Βιέννη, Λονδίνο, Λιόν, Μονπελιέ, Μπράγκα για να φέρει το όραμα του εικονοκλάστη δημιουργού εκτεθειμένο σε αισθήσεις άλλων λαών.
Έχοντας εντυπωσιάσει ήδη κοινό και κριτικούς στο Festival d’ Automne στο Παρίσι, στοΦεστιβάλ Novart στο Μπορντό, στο Dansens Hus στη Στοκχόλμη, στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου a Mil στο Σαντιάγκο, στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου του Σάο Πάολο (MITsp), στοdeSingel International Arts Campus στην Αμβέρσα, στο 13ο Φεστιβάλ Χορού στο Βελιγράδι και στο Festival A dança dança - se com os pés στην Μπράγκα η δημιουργία του άντρα που κλείνει σχεδόν μια 30ετία στο σύγχρονο χοροθέατρο της τολμηρής αισθητικής αιφνιδιάζει με τις προκλητικές, συμβολικές του αναφορές.
Το Still life είναι αποτέλεσμα της πιο πρόσφατης ερευνητικής πορείας του δημιουργού με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή απλότητα και τον επαναπροσδιορισμό των πρωταρχικών σκηνικών υλικών και αντλεί έμπνευση από τον μύθο του Σίσυφου, ο οποίος είχε καταδικαστεί από τους θεούς να κυλάει αιώνια έναν βράχο ως την κορυφή ενός βουνού.
Ένα θέαμα που δικαιώνει τον τίτλο του περιοδικού που βέβαια δεν μας γνωστοποίησε κάτι που δεν είχαμε υποπτευθεί.
