Ο Βασίλειος Αράπης είναι ένας από τους κορυφαίους ζωγράφους και επιστήμονες . Είναι Ερευνητής διδάκτωρ στη Φιλοσοφία των Επιστημών και μέσα από τα έργα του απεικονίζεται η έννοια της συμπαντικότητας της υπέρτατης δημιουργίας και η σχέση του ατόμου με το ενεργειακό του πεδίο .Μπορείς να παρατηρήσεις με τις ώρες το μεγαλείο των έργων του .Είναι μοναδικά όπως και ο ίδιος!
Οι διαλέξεις του έχουν αφήσει ιστορία σε συνδυασμό με την παρουσίαση των έργων του και της φιλοσοφίας του περί συμπαντικότητας .Είναι ένας εξαίρετος ομιλητής που θέλεις να τον ακούς να εξηγεί ,γιατί ο τρόπος της παρουσίασης των έργων του είναι αξεπέραστος και μοναδικός.
Ας τον γνωρίσουμε ομως λίγο καλύτερα για όσους δεν έχουν την τύχη να γνωρίζουν αυτόν τον σπουδαίο εικαστικό δημιουργό και ερευνητή
Ο Βασίλειος Αράπης είναι Ερευνητής διδάκτωρ στην φιλοσοφία των επιστημών.
Γεννημένος στην Αθήνα είναι Ελληνικής καταγωγής και έχει Ελληνική και Γαλλική Εθνικότητα.
Οι σπουδές του είναι πολύ σημαντικές
- Διπλ. ΑΣΚΤ ΑΘΗΝΩΝ (εργαστήριο ζωγραφικής)
- Διπλ. Μεταπτυχιακό στην Ecole sup. des beaux-arts – Paris
- Διπλ. Ecole supérieure des arts appliqués – Arts graphiques – Décode théâtre - Arch. d’intérieur de PARIS et de Κ.Τ.Ε. d’Αthenes
- Διπλ. Σχολή του Λούβρου πάνω στην Ιστορία της τέχνης – ΠΑΡΙΣΙ
- Διπλ. Γλωσσικό Ινστιτούτο Αθηνών – Γλώσσες : Γαλλικά – Αγγλικά– Ιταλικά.
- Διδακτορικό στη φιλοσοφία των επιστήμων – Ecole normale sup. -Facultéé des Sciences humaines Sorbonne IV.
Έχει γράψει τέσσερα θεατρικά έργα (Σενάριο, Σκηνοθεσία,Σκηνογραφία, Χορογραφία) και είχε συμμετοχή και ως ηθοποιός.
1. ΟΝΕΙΡΟ : ΦΩΤΑΨΙΕΣ – ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ - ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
2. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
3. ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
4. ΠΕΡΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Έχει γράψει τέσσερα βιβλία κοινωνικού περιεχομένου
1. ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ Ι
2. ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ – Προσπάθεια για μια τακτική
3. ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ
4. ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Καθώς και μια πλειάδα ποιημάτων.
Μετέπειτα της υποστήριξης του διδακτορικού του με τίτλο Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ «ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ», έγραψε δυο βιβλία πάνω στην θεωρία μετά την μεγάλη έκρηξη
– PARCOURS IΙ – TRAJECTOIRES II και ακολούθησε με τρία πάνω στην Συμπαντική θεωρία - LEPARAKEIMENOS – CYBERPSYCHE CYBERTECHNOLOGIE –APEIRON NEANT - και προς το παρόν γράφει ένα ατελείωτο έκτο πάνω στο ΣΥΝΜΠΑΝ – ΑΠΕΙΡΟΝ – ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ.
Στη συνέχεια και συγκεκριμένα από το 2012, έγραψε και για πρώτη φορά στην Ελληνική γλώσσα δυο βιβλία κοινωνικού περιεχομένου με βάση το φυσικό δίκαιο με τίτλους ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ και ΔΥΟ ΑΛΗΘΕΙΕΣ Η ΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ.
Τα ζωγραφικά του έργα έχουν εκτεθεί σε πολλές ατομικές εκθέσεις μεταξύ Ευρώπης και U.S.A. και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές ανά την Ευρώπη.
Από το 2005, λαμβάνει μέρος σε Ελληνικά συνέδρια πάνω στην Τέχνη και την Επιστήμη και λαμβάνει επίσης συμμετοχή σε συνέδρια μεταξύ Γαλλίας και Ελβετίας.
Λίγα λόγια πάνω στις σκέψεις και τις βασικές δεδομένες της δουλειάς του μεγάλου μας εικαστικού και φιλοσόφου.
Ο ίδιος μας λέει :(Από το βιβλίο του ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ)
"Ξεκινώντας με βάση την πεποίθηση, ότι για τον καλλιτέχνη και για την δουλειά ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να μιλήσει παρά μόνον ο ίδιος ο καλλιτέχνης και ειδικά στην περίπτωση μου που είναι πιο σύνθετη, θα έλεγα τα εξής :Για μένα προσωπικά, η έκφραση (η καλλιτεχνική και η επιστημονική στην προκείμενη περίπτωση) επιβεβαιώνεται μέσω δυο βασικών τρόπων.Ο πρώτος είναι εκείνος ο οποίος εκφράζεται και επιβεβαιώνεται μέσω των προσωπικών ευαισθησιών και αισθημάτων, καθώς επίσης και με την συνδρομή των εμπειριών και των τεχνικών γνώσεων του εκφραζόμενου καλλιτέχνη βασιζόμενου στο απτό.
Στην προκείμενη περίπτωση, πιστεύω, ότι έχουμε να κάνουμε με μια πλέον ρεαλιστική, αλλά υποκειμενικής και θα έλεγα ιδεολογικήςβάσης απεικόνιση (έκφραση) της δεχόμενης ή της ορατής εικόνας ενός αντικειμένου κλπ. κλπ. ή αλλιώς με μια μετάφραση (αφαιρετική ή άλλη μετάφραση που ανάγεται στις διάφορες σχολές) αυτής της δεδομένης εικόνας.
Όσον με αφορά ωστόσο και παρ' όλο ότι διάνυσα αυτά τα δυο προαναφερόμενα εκφραστικά στάδια, καθώς και άλλα που συνυπάρχουν σε αυτήν την πρώτη καταγραφή (τρόπο). Εδώ και πολλά χρόνια και τούτο λόγω της δεύτερης ιδιότητας μου (φιλόσοφος στις επιστήμες), θα έλεγα ότι ικανοποιούμαι και εκφράζομαι στον γραπτό λόγο και στην καλλιτεχνική απεικόνιση μέσω ενός άλλου τρόπου ή τρόπου ζωής και αντιμετώπισης της που ονομάζεται εικονική πραγματικότητα - και στην προκείμενη περίπτωση αισθάνομαι υπόχρεος να δώσω την άποψη μου όσον την αφορά και αφορά επίσης το άτομο μου και τις εκφράσεις μου κατ ΄αυτόν τον τρόπο.
Αντίθετα απ' ότι η κοινή άποψη θεωρεί, τόσο η λήψη των εικόνων όσο και ο τρόπος μέσω του οποίου το σύνολο των ανθρώπων εκφράζεται (καλλιτεχνικά ή όχι) δεν ανάγεται παρά στην ιδεολογική πραγματικότητα – εκείνη του φαίνεσθαι - εξ ου και η χρησιμοποίηση των μοντέλων, των διαφόρων αντικειμένων ή άλλων αναγκαίων αρχετύπων όσον αφορά την απεικόνιση των
μη-ορατών ή των μη-δυνάμενων στην όραση καταστάσεων.
Στην εικονική πραγματικότητα αντιθέτως, η οποία είναι, κατά την άποψη μου, η πλέον ρεαλιστική, όλες οι καταστάσεις τις οποίες εκφράζει ή απεικονίζει ο καλλιτέχνης που στην προκείμενη περίπτωση πρέπει να είναι και επιστήμων στις φυσικές επιστήμες,καθώς επίσης και όλο το υλικό το οποίο χρησιμοποιεί, δεν προέρχεται παρά απ' το ή τα επίπεδα του μη-ορατού, αλλά συγχρόνως του επιστημονικά τεκμηριωμένου.
Πιστεύω ότι είναι αυτό που αιτιολογεί τόσο την γκάμα των χρωμάτων που χρησιμοποιώ όσο και τα επίπεδα (οντολογικά ή μη) τα οποία απεικονίζω.Θα έλεγα εν κατακλείδι, ότι τα ζωγραφικά μου ολογράμματα, δεν είναι γεννήματα μιας κάποιας αχαλίνωτης φαντασίας, αλλά είναι ολογράμματα διαφόρων επιπέδων συνείδησης της ζωής στην ευρεία έννοια του όρου.
Είναι βασισμένα στις δεδομένες μιας επιστημονικής προσέγγισης της πραγματικότητας, η οποία συνήθως διαφεύγει της συνείδησης του ευρέως κοινού. - Αυτό βέβαια, χωρίς κατά τα άλλα να γίνει αποδεκτό σαν μια κάποια διαφοροποίηση μεταξύ καλλιτεχνών και καλλιτεχνών, αλλά να γίνει δεκτό σαν ένα σύνολο από δεδομένες που υπάρχουν αναμφισβήτητα στα υπερβατικά αρχεία της εκάστοτε ανθρώπινης ύπαρξης ή οντότητας και τούτο μη υπαγόμενες στο συνειδητό επίπεδο όλων των εκφραστών.
Γεγονός το οποίο μου επιτρέπει να ταχθώ υπέρ της άποψης, ότι η ΤΕΧΝΗ και εν γένει ο τρόπος εδραίωσης των αξιών της μέσω του πειραματισμού(πράξης) και της επιβεβαίωσης = ΕΠΙΣΤΗΜΗ, είναι αναμφισβήτητα βέβαιον ότι αντιμετωπίζεται κατά διαφορετικό τρόπο απ' τον εκάστοτε εκφραστή – και ουδείς έχει το αξιωματικό δικαίωμα της παραμικρής σύγκρισης και τούτο διότι τα πράγματα έχουν μόνον έτσι βάσει Φυσικού Δικαίου.
AΠΟ ΤΟ OΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΔΥΟ ΑΛΗΘΕΙΕΣ Η ΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ
Επειδή προσωπικά, δεν είμαι οπαδός της έρευνας για την έρευνα και την ατομική συνείδηση επί οποιουδήποτε Συμπαντικού επιπέδου, αλλά τάσσομαι υπέρ της θέσεως «έρευνα, απόδειξη, μετάδοση και πράξη» στην κοινωνική μας ζωή της κάθε αποδεικτέας συνειδητότητας!
– Σ΄αυτό μου το πόνημα, οι έρευνες μου, δεν είχαν άλλο στόχο παρά εκείνον του να φέρω στην επιφάνεια την όλη μηχανική λειτουργίας της ανθρώπινης διανοητικότητας και του ψυχισμού όσον αφορά τα της συνείδησης των δεδομένων της όπως λέω συχνά «αντίπερα όχθης», καθώς και τα καλώς ή κακώς κείμενα, απ΄το πάλαι ποτέ, του τρόπου μέσω του οποίου, το ανθρώπινο είδος, γαλουχήθηκε και εν συνεχεία εδραίωσε τα πολυάριθμα διαχρονικά και δυστυχώς ανισόρροπα κοινωνικά του συστήματα.
Σ΄αυτήν μου την οδυνηρά δύσκολη προσπάθεια, χρησιμοποίησα όλους τους δείκτες κοινωνικού δικαίου που είχα την δυνατότητα να ορίζω και τούτο σε σύγκριση με τα όσα έχω, κατόπιν μακρόχρονων ερευνών, συνειδητοποιήσει όσον αφορά το γενικό φυσικό (Συμπαντικό) δίκαιο.
Αυτό, διότι είμαι πλέον πεπεισμένος,ότι τα πάντα είναι «ΕΝ», όπως επίσης και αδιάφορο το τι πιστεύουν οι έκαστοι (Χ), απολύτως τίποτα δεν υπάρχει εξώτερα αυτού!
- Άρα τα πάντα είναι «ΕΝ» καθώς επίσης, είμαι πλέον πεπεισμένος, ότι είναι το γενικό «ΕΝ» που διέπει και καθοδηγεί την λειτουργία του έκαστου μερικού που είναι και μετάβαση του, αλλά και το σύνθετη αδιάσειστα και επ΄ουδενί ο εγωκεντρισμός και η αδαής ιδιοτέλεια και οι ανορθόλογες έξεις του μερικού που μόνον σε ασύμφορες καταστάσεις οδήγησαν την ανθρωπότητα απ΄το πάλαι ποτέ και έως τις μέρες μας, καθώς και δυστυχώς για πολλούς αιώνες στον μέλλον.
Άρα και πάλι, επιμένω να θεωρώ, ότι είναι η ουσιαστική συνείδηση που θα επιφέρει επαρκείς λύσεις στην προσπάθεια εδραίωσης της ευδαιμονίας του συνόλου και επ΄ουδενί τα ανεπιβεβαίωτα «θέλω» των εκάστοτε «Ιδιο-λατρών» καθώς και των αδαών Αμνών.
Σεπτέμβριος 2015
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΡΑΠΗΣ
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΑΠ ΤΟ ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΑΠΟΨΕΩΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΓΑΛΛΙΚΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟ
Je m'étais souvent demandé, jusqu'à quel degré (profondeur) une penséeraréfiée puisse avancer, de façon concrète, dans la physique générale absolue ?
D'autant plus quand l'opinion commune établie considère, qu'au-delà d'un seuilfatidique, ni notre empirisme, ni nos connaissances scientifiques élevées, nil'imaginaire le plus débridé non plus ne peuvent y aller.
Car selon l'opinioncommune, au-delà ce seul fatidique tout devient Avaton.D'autre part, ce se sait depuis toujours, que l'individu humain, mis à part d'êtrecomposé, d'une chaire couverte de peau, des muscles, des os, des veines, unnombre très élevé de neurones, ainsi que du sang, des liquides divers et unequantité élevée d'oxygène et autres, il porte en haut de son corps une tête danslaquelle s'abrite une cervelle et une nano-archive, et dans cette seconde, elles sepassent des choses merveilleuses !
Ainsi et en ce qui me concerne etindépendamment de ce que les autres humains pensaient et pensentgenerallement, depuis tout jeune, j'étais convaincu, que cette cervelle, elle neservait pas uniquement pour faire fonctionner notre corps, mais à travers desdonnées inscrites dans nos archives et via notre encéphale, elle pourrait, vianotre âme cette fois-ci, nous mener à d'autres sphères de connaissances intra-éloignées et antérieurement profondes de ce concept que nous appelonsmouvement ininterrompu qui équivaut à VIE.
Dans ce recueil-ci, lequel est le plus qualitatif que j’écrirai dans toute ma vie,mon but était celui de briser toutes les normes ou les barrages établies en vu deme justifier, une fois de plus, ce qui m'a été justifié dans mes deux autresrecueils précédents.
Il s'agit selon moi d'une démarche qui m'a prouvé, quenéant du tout n'est Avaton et que sous certaines conditions, tout était accessibleet possible à un saisissement approximatif.
Ceci même si à travers cettedémarche, je devais, une fois de plus, pulvériser la norme dite « Paradoxe desParadoxes ». Chose qui était accomplie excellemment !
Raison pour laquelle, jepense, que mon egologique a axiomatiquement gagné le droit de considérer, quemon égo-singulier, dès à présent, il ne pourra se décliner et ceci irrévocablement,qu'au pluriel "NOUS". 07/05/2014 VASSILEIOS ARAPIS
Site : www.vasarapis.fr
Για το CityiNews1
K.Κoντ
