Σύμφωνα με μελέτη του ΣΕΒ
Πάνω από 9 χρόνια υπάρχει αναμονή στα δικαστήρια για μια υπόθεση ΦΠΑ
Συνολικά 9 χρόνια χρειάζεται να περιμένει περίπου μία επιχείρηση στα δικαστήρια για μία υπόθεση ΦΠΑ, ενώ στις 30 Ιουνίου 2014 ξεπερνούσαν τις 400.000 οι εκκρεμείς υποθέσεις στα διοικητικά δικαστήρια.
Πρόκειται για στοιχεία από τη μελέτη του ΣΕΒ για την «Επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης», την οποία παρέδωσε χθες ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Θεόδωρος Φέσσας στον υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου.
Σύμφωνα με τη μελέτη, για όλες τις κατηγορίες φορολογικών υποθέσεων ο μέσος χρόνος καθυστέρησης υπολογίζεται στα πέντε χρόνια, με το ρεκόρ αναμονής να κατέχουν οι υποθέσεις ΦΠΑ με 9,3 χρόνια και να ακολουθούν οι υποθέσεις φορολογίας εισοδήματος με 3,1 χρόνια.
Σε περίπτωση δικαστικής προσφυγής για φορολογική διαφορά η επιβάρυνση των επιχειρήσεων κυμαίνεται από 7%, στις υποθέσεις εκείνες που η επιχείρηση καταβάλλει το βεβαιωμένο ποσό και γίνει αποδεκτή η προσφυγή της, ως 52% επί της συνολικής αμφισβητούμενης διαφοράς αν η επιχείρηση δεν καταβάλλει το βεβαιωμένο ποσό και το δικαστήριο απορρίψει την προσφυγή.
Υψηλό είναι το κόστος από τη διοικητική επίλυση διαφορών στις δημόσιες συμβάσεις και τα δημόσια έργα. Το μέσο κόστος που προκύπτει από την καθυστέρηση στην ανάθεση των δημοσίων διαγωνισμών αντιστοιχεί σε περίπου 40.000 ευρώ για κάθε 1 εκατομμύριο ευρώ προϋπολογισμού δημόσιου διαγωνισμού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις περιπτώσεις δημοσίων αναθέσεων του κατασκευαστικού κλάδου ο μέσος χρόνος καθυστέρησης από τη στιγμή της πρώτης ένστασης ως την ημερομηνία εκδίκασης της προσφυγής φθάνει περίπου στα τρία χρόνια.
Για τις πτωχεύσεις υπολογίζεται ότι η επίσπευσή τους κατά 2-3 χρόνια από τα 10 ή τα 11,3 χρόνια που διαρκεί η ολοκλήρωση της διαδικασίας κατά μέσον όρον μπορεί να επιφέρει όφελος από 15% ως 30%.
Για τα αίτια αυτής της κατάστασης η μελέτη επιρρίπτει ευθύνες στο Δημόσιο, το οποίο αφενός καλλιεργεί νοοτροπία εύκολης προσφυγής - γίνεται ιδιαίτερη αναφορά σε σχετικά χαμηλό κόστος χρήσης των ένδικων μέσων και αφετέρου, στις υποθέσεις που αφορούν το ίδιο, εξαντλεί όλα τα ένδικα μέσα.
Οι δράσεις που προτείνει η έκθεση αφορούν σε μέτρα για την:
Eνίσχυση των προδικαστικών ή και εξωδικαστικών διαδικασιών και της εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, ώστε να μειωθεί ο ρυθμός εισροής υποθέσεων στο δικαστικό σύστημα.
Ειδικότερα προτείνει θεσμούς όπως η Διαιτησία, η Δικαστική Μεσολάβηση και η Διαμεσολάβηση, καθώς και η σύσταση και ενεργοποίηση επιτροπών επίλυσης διοικητικών αμφισβητήσεων.
Πρόκειται για στοιχεία από τη μελέτη του ΣΕΒ για την «Επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης», την οποία παρέδωσε χθες ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Θεόδωρος Φέσσας στον υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου.
Σύμφωνα με τη μελέτη, για όλες τις κατηγορίες φορολογικών υποθέσεων ο μέσος χρόνος καθυστέρησης υπολογίζεται στα πέντε χρόνια, με το ρεκόρ αναμονής να κατέχουν οι υποθέσεις ΦΠΑ με 9,3 χρόνια και να ακολουθούν οι υποθέσεις φορολογίας εισοδήματος με 3,1 χρόνια.
Σε περίπτωση δικαστικής προσφυγής για φορολογική διαφορά η επιβάρυνση των επιχειρήσεων κυμαίνεται από 7%, στις υποθέσεις εκείνες που η επιχείρηση καταβάλλει το βεβαιωμένο ποσό και γίνει αποδεκτή η προσφυγή της, ως 52% επί της συνολικής αμφισβητούμενης διαφοράς αν η επιχείρηση δεν καταβάλλει το βεβαιωμένο ποσό και το δικαστήριο απορρίψει την προσφυγή.
Υψηλό είναι το κόστος από τη διοικητική επίλυση διαφορών στις δημόσιες συμβάσεις και τα δημόσια έργα. Το μέσο κόστος που προκύπτει από την καθυστέρηση στην ανάθεση των δημοσίων διαγωνισμών αντιστοιχεί σε περίπου 40.000 ευρώ για κάθε 1 εκατομμύριο ευρώ προϋπολογισμού δημόσιου διαγωνισμού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις περιπτώσεις δημοσίων αναθέσεων του κατασκευαστικού κλάδου ο μέσος χρόνος καθυστέρησης από τη στιγμή της πρώτης ένστασης ως την ημερομηνία εκδίκασης της προσφυγής φθάνει περίπου στα τρία χρόνια.
Για τις πτωχεύσεις υπολογίζεται ότι η επίσπευσή τους κατά 2-3 χρόνια από τα 10 ή τα 11,3 χρόνια που διαρκεί η ολοκλήρωση της διαδικασίας κατά μέσον όρον μπορεί να επιφέρει όφελος από 15% ως 30%.
Για τα αίτια αυτής της κατάστασης η μελέτη επιρρίπτει ευθύνες στο Δημόσιο, το οποίο αφενός καλλιεργεί νοοτροπία εύκολης προσφυγής - γίνεται ιδιαίτερη αναφορά σε σχετικά χαμηλό κόστος χρήσης των ένδικων μέσων και αφετέρου, στις υποθέσεις που αφορούν το ίδιο, εξαντλεί όλα τα ένδικα μέσα.
Οι δράσεις που προτείνει η έκθεση αφορούν σε μέτρα για την:
Eνίσχυση των προδικαστικών ή και εξωδικαστικών διαδικασιών και της εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, ώστε να μειωθεί ο ρυθμός εισροής υποθέσεων στο δικαστικό σύστημα.
Ειδικότερα προτείνει θεσμούς όπως η Διαιτησία, η Δικαστική Μεσολάβηση και η Διαμεσολάβηση, καθώς και η σύσταση και ενεργοποίηση επιτροπών επίλυσης διοικητικών αμφισβητήσεων.
Κ.Κοντ
